การเดินป่า เขา กับความสูง 1,633 เมตรจากระดับน้ำทะเล 
อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว ของ "นักเดินทางวัยกระเตาะ" 3 วัน 2 คืน

นักเดินทางวัยกระเตาะมาฝากท้องกับป้า ณ ลานน้ำตกภูสอยดอย
ข้าวผัด ผัดซีอิ๋ว อร่อยหวานมาก คือ ดี (ดีจริงๆ วัตถุดิบนี้ สด ใหม่)

นักเดินทางวัยกระเตาะ ปาร์ตี้ดั่งอยู่ในสระน้ำบ้านตัวเอง
อย่าได้แคร์คะ ไม่มีใครเลยนอกจากพวกเรา เพราะนักท่องเที่ยวท่านอื่นๆ ขึ้นไปหมดแล้วคะ
เรามาช้าไปขึ้นไม่ได้คะ ก็เลยจัดข้างล่างกันอย่างสนุกสนาน
วิ่งเล่น ตากฝน กลางสายรุ้ง สุดยอดไปเลยคะเพื่อน แมนๆ คุยกันครัช

ก่อนขึ้นภู มีข้อตกลงกันกับเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งนี้
โดยต้องนำถุงพลาสติกสีดำ (ถุงขยะ) นำจำนวดขวดน้ำที่นำขึ้นไป ข้างบนภู
ขากลับลงมา ขวดนั้นต้องนำกลับมาด้วย
หากนำขวดเหล่านั้นกลับมาไม่ครบ เงินมัดจำ เจ้าหน้าที่เก็บใส่ลิ้นชักนะคะ 
เริศ!! เป็นกติกาที่ง่ายมาก เหล่านักเดินทางจะว่ายังไงกันบ้างก็ต้องดูกันต่อไป

ที่สำคัญเจ้าหน้าที่ย้ำนัก ย้ำหนาว่า จ้างลูกหาบไหม ?
ด้วยสปิตริดแรงกล้า และเพาเวอร์ฟลู  ตอบกลับอย่างทันควันว่า ไม่จ้างและจะช่วยแบกไปพร้อมๆ กัน
ซึ่งคืออ เต็นท์ของอุทยานหนักกว่า 9 โล

ภาพใบไม้ใต้บุหรี่
ภาพนี้มีอิมแพ็คการมองเห็นครั้งแรกมาก
- อาจจะเป็นของลูกหาบที่ใช้ยาสูบ
- อาจจะเกิดไฟไหม้ป่าไหม
ความคิด เหตุผลต่างๆ นาๆ มาตรึม
แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแล้วก็เดินผ่านไป เพื่อออออออ..........

 

หลังจากเพื่อนหฉิ่งที่นำหน้ามาก่อน ดักรออยู่ปลายอีก 500  ม. ก่อนเดินขึ้นไปถึงลานภูสอยดาว
เพื่อรอรวมตัวพร้อมหน้าพร้อมตากัน 
อยากได้รูปรวมจังเลย อ่าวว ใครถ่ายอ่ะ ??  ....ดั่งสวรรค์เห็นใจ เหล่านักเดินทางวัยกระเตาะทั้งหลาย
มีหนุ่มนิรนามเดินลงมาจากภู พร้อมด้วยไม้เซลฟี่ 
แล้วยังไงเล่าคะ ไม่รอช้าคะ ด้านได้ อายอด

ป. : พี่ครับ ผมขอยืมไม้เซลฟี่ ได้ไหมครับ ?
หนุ่มนิรนาม : ได้เลยครับน้อง !!
นักเดินทางวัยกระเตาะ : ขอบคุณครับ/คะ พี่ :)

ได้ไม้มาครอบครองปรารถนา เหมือนไม้กายสิทธิ์แฮรี่ พอตเตอร์ 
ไม่รอช้า ตั้งค่า เซ็ทติ้งกล้องอย่างไว
ภาพที่ได้ไม้เซลฟี่จากบุคคลนิรนาม ขอบคุณค้าบบบบบบ...

เมื่อรวมตัวกันครบแล้ว เหลือระยะทางอีก ไม่กี่เมตร เหล่านักเดินทางก็ก้าวขึ้นลานภูสอยดาวพร้อมๆ กัน

 

ผู้คนมากมายบนภูต่างถ่างขา ขากล้องนะคะ ถ่ายรูปกันยังกะเซเลปคะ 
เวลาผ่านไปไวมากคะ ไม่รู้จะใช่คำไหนมาเปรียบเทียบ และแล้วพระอาทิตย์ก็ลับลาไป

บนลานภูสอยดาว ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ ให้เลย อาหาร เครื่องดื่ม หรือแม้กระทั่งน้ำที่ใช้อาบ
ทุกอย่างสร้างด้วยตัว สองไม้ สองมือทั้งหมดของเหล่านักเดินทางวัยกระเตาะ
ก่อไฟ เพื่อใช้ทำอาหารมื้อคำ ซึ่งเป็นเมนู เดียวกับเด็กหอพัก มาม่าคะ มาม่า แถม Option เสริมหน่อย
ก็ปลากระป๋องกับหอยลายกระป๋อง ใช้เวลานานพอสมควรกว่าเชื้อเพลิงจะติด กว่าน้ำจะเดือด
เป็นมื้ออาหารที่มีความอร่อยที่สุดเลยก็ว่าได้ ถึงจะอิ่มไม่ทั่วท้อง ทุกคนแบ่งกัน ทุกคนช่วยกัน :)
อรุณสวัสดิ์เช้าวันใหม่
นักเดินทางวัยกระเตาะส่วนหนึ่ง ออกหาเชื้อเพลิง
อีกส่วนนึงเก็บภาพบรรยากาศพระอาทิตย์ขึ้น
อาหารก็เช่นเดิมคะ ขอตั้งชื่อว่า มาม่าหม้อดำ หนึ่งคำก็อร่อย เชฟนักเดินทางวัยกระเตาะ.



...หมดเวลาสนุกแล้วสิ
....หมดเวลาสนุกแล้วสิ
.......หมดเวลาสนุกแล้วสิ

ต่างเก็บข้าวของ ทำเชื้อให้เพลิงให้มอดก่อนออกจากที่พัก เคลียร์สัมภาระ ขยะ 
ไม่สร้างภาระให้กับกลุ่มนักท่องเที่ยวรายใหม่ที่จะขึ้นมาให้วุ่นวายใจ 
ก่อนจะลงภู นักเดินทางวัยกระเตาะได้ วางกล้องบนโต๊ะต้นไม้บนภูสอยดาว

หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด ติ๊ดๆๆๆ แชะ !!!! ดูหมอกนั่นสิ โอ้ยย ฟินนนนนน
  "เล่านักเดินทางวัยกระเตาะ"
14 - 17 . 8 . 2014