เจ้าหน้าที่แนะนำว่า พระอาทิตย์ตกสามารถดูจากจุดชมวิวตรงที่ทำการได้เลย แต่พระอาทิตย์ขึ้นต้องเดินขึ้น ย.4 ราวๆ 7 กิโลเมตร (หมายเหตุ: ที่ขุนตาลจะแบ่งทางเดินขึ้นไปไปจุดสูงสุด คือ ย.1 ถึง ย.4 ถ้าใครถึงย.4 ถ่ายรูปกับป้ายแล้วมาขอปริ๊นท์ใบประกาศนียบัตรจากที่ทำการได้เลยจ้า ) และควรจะเริ่มเดินตั้งแต่ตี 3 จะไปถึงนั้นใกล้เช้าพอดี ไปดูจะสวยมาก แต่เชื่อมั้ยว่า เราปิ๋วทั้งตกและขึ้นเลย…เพราะอะไรนะหรอ เดี๋ยวบอก
![]()
เดินจากที่ทำการไปบ้านพัก จะถูกแบ่งเป็นโซนๆของเราจองบ้านหลัง 204 ก็เดินไกลนะ พอถึงห้องเก็บเป๋าเดินลงมากินข้าว ดูวิวเรื่อยเปื่อย ขึ้นไปนอนพักผ่อนที่บ้าน หวังว่าจะลงมาดูพระอาทิตย์ตก…สะดุ้งตื่นกับแฟนอีกที คือ 2 ทุ่ม =*= (ตัวเราเองน่าจะเหนื่อยจากเดินทาง แฮะๆ) เปิดบ้านมาอีกทีคือมืดหมดแล้ว T-T เศร้ามาก มืดจริงๆ เพราะว่าจะมีไฟแค่ตรงบ้านพักนะ ถนนจะไม่มีไฟเลย มืดมากจริงๆจ้า
คืนนั้นเลยปิ๋วไป กะว่าจะแก้ตัวตอนเช้า ถือไฟฉายจากมือถือเนี่ยละ ขึ้นไปย.4 ให้จงได้ ปรากฏว่าสะดุ้งตื่นอีกทีคือ 7 โมงเช้า คืออะไรเนี่ยยยยยยยยยยยย T-T ปิ๋วทั้งขึ้นทั้งตก จะแก้ตัวก็คงต้องนอนอีกคืน แต่ไม่ได้แล้ว เช้านี้ต้องตรงไปที่อื่นต่อ เลยบอกกับตัวเอง…เราคงต้องพร้อมกว่านี้ ครั้งหน้ามาใหม่นะ!
พอได้เวลาเดินทาง ตอนแรกก็ว่าจะเดินลงแหละน๊า พอดีบ้านพักข้างๆกันกำลังนั่งคุยกับเจ้าหน้าที่ ภรรยาและเจ้าหน้าที่อาสาไปขี่มอไซด์ไปส่งถึงสถานีรถไฟเลย >,< ขอบคุณมากๆนะคะ บ่นเปรยๆตอนลงว่าอดดู เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ดอยขุนตาลต้อนรับเสมอ เอ้ยยย เขิลจัง
เดี๋ยวครั้งหน้าจะมารีวิวใหม่ แฮะๆ
