วันที่กาลเวลาวิ่งช้า..
เช้าวันจันทร์หลังปีใหม่ไม่กี่วัน มีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมตลาดน้ำอำพวาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้วางแผนว่าจะไปอยู่เงียบๆหลีกหนีความวุ่นวาย เลยเลือกที่จะไปวันธรรมดาเลือกพักบ้านริมน้ำที่เงียบๆอยู่ท้ายตลาด
ข้อดีของการมาอำพวาในวันธรรมดา คิือเราจะไม่ได้เจอความวุ้นวายของตลาดน้ำที่คลาค้ำไปด้วยผู้คนจอแจในช่วงเวลาเย็นวันเสาร์และอาทิตย์
เช้าของวันใหม่ที่ตื่นมาตอน6โมงเช้าเพราะตั้งใจไว้แบบนั้น เราพบว่าฟ้ายังคงมืดอยู่มีแสงสลัวๆบางๆจากท้องฟ้า จึงรีบคว้ากล้องและขาตั้งเดินออกจากที่พักเข้าไปในตัวตลาด สองข้างทางยังคงเงียบอยู่มีเพียงเสียงของลมหนาวช่วงปีใหม่ และเสียงของบรรยากาสต่างจังหวัดยามเช้าลอยตามลมมาเบาๆ สองข้างทางเงียบอย่างน่าประหลาด ร้านรวงยังคงปิดประตู เรือยังคงจอดเทียบท่าลอยเอื่ยอๆอยู่ ผมเดินไปจนถึงโค้งน้ำและเริ่มต้นที่จะเก็บภาพความเงียบแบบนี้เอาไว้ในเมมโมรี่ของกล้องก่อนที่ความวุ่นวายของตลาดกำลังจะตื่นขึ้น ช่วงเวลาที่รอให้กล้องกำลังบันทึก ก็แอบซึมซับบรรยากาศนี้เอาไว้ถือเป็นความสุขมากๆของการได้อยู่เงียบๆ กับตลาดที่มีความสวยงามและมีมนต์เสนห์ในตัวของมันเอง
อยากจะให้ "นาฬิกาชีวิต" วิ่งช้าๆเหมือนกับแสงตอนเช้าๆที่กำลังลอยเอื่อยๆขึ้นเตะขอบฟ้าจัง......
Billstyle...
