ที่พักแสนสงบนิ่ง
ด้วยความที่รีบและมีอุปสรรคในการมาพักผ่อนนิดหน่อย แผนการเที่ยวของเราเลยดูรีบๆ
เลยตัดสินใจพาพี่หมีน้อยมาพักผ่อนที่บ้านเกิด พัทลุงเมืองเก่าแก่
นั่งเครื่องจากกรุงเทพมาหาดใหญ่ก็ประมาณ หกโมงกว่า นั่งรถต่อมาอีก ก็ชั่วโมงกว่า
มาถึงบ้านก็ ทุ่มครึ่ง มาเปลี่ยนรถ เสร็จแล้วก็ขับรถออกมาเลยจ้าาาา เป็นการเดินทางที่วังเวง
สองข้างทางมืดมาก เพิ่งทำถนนใหม่สงสัยลืมติดไฟข้างทางกันสินะ
แต่เราก็ยังพยายาม ขับหาทางมาจนเจอ คุณพระ!!! นึกว่าจะได้นอนข้างทางซะแล้ว
ถึงแล้วค่ะ!!! ดึกแล้วเลยถ่ายมาได้แค่นี้
เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน เงียบๆสองคนกับหมีและไม่อยากตื่นขึ้นพบใคร
ตื่นนอนเพราะเสียงเรือแห่งลุ่มน้ำ พนักงานบอกว่าตอน หกโมงเช้ามีทริป ล่องแม่น้ำ แต่ดันตื่นสายจ้าา ทำได้แค่เพียงนอนฟังเสียงเรือ
ตื่นแล้วก็รีบไปกินอาหารเช้ากันค่ะ น้ำไม่ต้องอาบเดี๋ยวกินอาหารเช้าไม่ทัน
เดินออกมาจากที่พัก เพื่อไปกินอาหารเช้ากัน และนี้คือวิวระหว่างทาง
อันนี้คือป้ายหน้ารีสอร์ท
ระหว่างทางไปกินข้าวเช้าค่ะ
กินไปชมวิวไป
นั้นก็ยอ นี้ก็ยอ ยอเต็มไปหมดเลยค่ะ เขาเรียกวิวยกยอ
วิวมุมสูง
หลังจากอิ่มท้องแล้ว เราก็ไปนั่งที่ท่าน้ำกันจ้า
ระวังร่วงนะคะพี่
กลัวเรากลัวเหลือเกินว่าเธอนั้นอาจจะถีบเราร่วงลงไป
สูดอากาศเต็มปอด
นอนแบบหน้าเกร็งๆจนไม่สามารถออกอากาศได้
ทางโน้นคือโซนร้านอาหารและบาร์ สวัสดีเราอยู่ทางนี้ เห็นเราม้าาาย
หันกลับไปนั้นคือโซนที่พัก ห้องพักที่นี้มีน้อยใช้สอยอย่างประหยัด นั้นไงเรานอนห้องนั้นเห็นวิวเต็มตา เต็มใจ
วิวจากห้องพัก วิวดีน่าทะนุถนอม
มุมทำงานเล็ก จิบกาแฟ ตามหลักแล้วไม่ควรเอางานมาทำ
ห้องพักหวานแหววไม่ค่อยได้ถ่ายมากนัก เพราะต้องไปที่อื่นต่อ
ให้มันเป็นสีชมพู ชมพูเต็มไปหมด
สุดท้ายนี้เสียใจไม่ได้ไปล่องเรือ เพราะความตื่นสาย อย่างมิน่าให้อถัย