ทริปนี้เริ่มจากแฟนผมนั่งหากิจกรรมทำช่วงที่เรายังว่างๆและวางแผนว่าจะไปเที่ยวสักที่หนึ่ง แต่แล้วเธอก็เจอกลุ่มจิตอาสากลุ่มหนึ่งเธอจึงพยายามส่งลิงค์มาให้ผมอ่าน และด้วยที่เธอชอบจังหวัดเชียงใหม่อยู่แล้วยิ่งทำให้เธออยากไปมากขึ้น และบวกกับเรา 2 คน ต่างก็ยังไม่เคยออกค่ายอาสามาก่อน ครั้งแรกผมตื่นเต้นมากครับ คิดไปต่างๆนาๆงานนี้มีเต้นแน่ๆเลย ด้วยความที่ไปเคยออกค่ายอาสากับคนที่เราไม่รู้จักมาก่อน ก็ตื่นเต้นเป็นพิเศษครับ
แต่สุดท้ายแล้ว ก็ตัดสินใจลงชื่อเลยครับ 2ที่ จากกรุงเทพ ด้วยทริปนี้เป็นการออกค่ายอาสาของกลุ่ม Give North ชมรมสร้างสุขเพื่อสังคม กับกิจกรรมห่มรักมัดย้อม 10ปีสร้าง 10ปีสุข ซึ่งเป็นกลุ่มจิตอาสาอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ และสถานที่ๆเราจะไปนั้นอยู่ที่ บ้านห้วยแม่เย็น อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ ครับ เราตื่นเต้นนิดๆเพราะเราเพิ่งเคยร่วมกิจกรรม เริ่มรู้สึกจะทำตัวไม่ถูก แต่ไหนๆก็ไหนๆละ ลงชื่อมาแล้วเลือกแล้วก็ถอนไม่ได้เนอะ (; กิจกรรมที่เราจะเดินทางไปต่อจากนี้เป็นกิจกรรมการทำผ้าห่มด้วยวิธีการมัดย้อม ซึ่งจะนำวัตถุดิบขึ้นไปบนพื้นที่ของชาวบ้าน และทำขั้นตอนการมัดย้อมและจัดทำจนแล้วเสร็จ แล้วจึงส่งมอบ ใช้เวลาร่วมกิจกรรมทั้งหมด 3 วัน แต่ผมและแฟน ต้องรวมเวลาในการเดินทางเป็น 5 วัน ลางานครับพี่ท่าน ยอมครับงานนี้ หลังจากลางานทุกอย่างลงตัว ประสานงานกับพี่ทางกลุ่มแล้ว ก็ได้เวลาจัดกระเป๋าครับ
เช้าวันศุกร์ที่18 เวลาเช้ามากๆๆๆๆๆ จนที่จะมากได้ เรารีบเดินทางไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพงด้วยความง่วง น้ำอาบไหมเอ๋ย ไม่ต้องคิดครับ รีบขนาดนั้น ไปก่อน เดี๋ยวที่นั่งเต็ม ไปถึงสถานีรถไฟอย่างเร่งรีบครับ แต่โชคดีมากๆที่เรายังไปถึงทันพอที่จะมีที่นั่ง รถไฟเที่ยวนี้เป็นรถไฟฟรีครับ นั่งกันนานๆกันเลยละครับ
หลังจากรับตั๋วรถไฟ สิ่งที่น่าตื่นเต้นคือ รถไฟออกเวลา 13.45 น. แต่นี่เพิ่งจะ 8 -9 โมง เหลือเวลาตั้งเยอะ สิ่งที่ควรทำคือนอนครับ นั้น! แต่ลืมบอกไปว่าเรามารับตั๋วตัวเปล่าครับ ไม่ได้แบกอะไรมาเลย ฉะนั้นกลับบ้านไปนอนต่อ ขอพักอีกสักงีบ แต่ผมดันบังเอิญไม่มีถุงมือ แฟนผม ผู้ซึ่งมีประสบการณ์ในการไปเที่ยวเชียงใหม่ เธอบอกให้ผมไปซื้อถุงมือก่อนยังมีเวลา ตอนนี้เธอเป็นเหมือน Google ในตัวผมครับ 5555 แต่ผมเองก็ยังไม่ยอมซื้อ หลังจากต่างคนต่างกลับไปนอน สิ่งที่น่าตกใจคือดันตื่นมาประมาณ 11โมง รีบสิครับเดี๋ยวต้องไปแวะซื้อถุงมืออีก
หลังจากทำอะไรเสร็จ หอบหิ้วกระเป๋ากระเป๋ารีบออกมา แต่ก็ยังลังเลว่าจะซื้อถุงมือไม่ทัน วินาทีนั้น ช่างมันเชียงใหม่ยังมี 55555
เร็วสุดคงหนีไม่พ้นรถไฟใต้ดินครับ
ปกติรถไฟใต้ดินผมต้องขึ้นไปทำงานทุกวัน แต่ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกๆ 55555 เห็นบ่อยนะครับ ฝรั่งที่ backpack โดยสารใต้ดิน พอวันนี้ผมขึ้น รู้สึกเลยครับ รู้สึกขวางทางชาวบ้าน แอบๆไว้ครับ 55555
พอมาถึงสถานีรถไฟอีกครั้ง ก็แวะกินข้าวอะไรให้เรียบร้อย ขึ้นรถไฟเลยครับ จังหวะนี้คนแน่นมากครับ รู้สึกอบอุ่นมากครับ โดยส่วนตัวชอบมากครับที่จะได้นั่งรถไฟ เคยนั่งรถไฟไปเรียนบ่อยๆ
จังหวะนี้แน่นจริงครับ แต่ยังไม่ถึงอินเดีย ผมว่ามันเป็นมนเสน่ห์อย่างหนึ่งของการนั่งรถไฟไทยจริงๆ หลังจากเริ่มนั่งเราก็เริ่มจะลุยกันเลยครับ ไอ้ที่ว่าลุยมันคืออะไร มาดูกันครับมาแล้วครับอาวุธเรา ที่จะอยู่กับเราตลอดทริปนี้ ถ่ายไปก็กลัวเรื่องแบตครับ เพราะผมแบตเพียงก้อนเดียวกับการใช้ชีวิตอีก 3 - 4 วัน ระหว่างรถไฟที่ค่อยๆแล่นไปตามทงที่แสนยาวนาน เราก็พยายามเก็บภาพข้างทางครับ
แต่ผมไม่ได้ถ่ายคนเดียวนะครับงานนี้ รวมทั้งรีวิวนี้ ก็นำภาพที่่ได้จากโทรศัพท์ของแฟนผมมาเป็นภาพประกอบเหมือนกันหลังจากรถไฟค่อยๆเคลื่อนขบวนออก ความวุ่นวายก็มาถึง
แกอยู่ดีๆขึ้นรถไฟมาก็เอาเลยครับกับความปวดหัวปวดร้าว แกจะไม่ให้ใครไปนั่งร่วมกับแก แกจะวางขาและก็นอน ผมนี่สงสารลุงที่นั่งด้วยเหลือเกินโดนทั้งถีบทั้งเหยียบ แต่เจ้าถิ่นอะครับ รู้จักทุกคนเลย เห้อๆประสบการณ์แปลกใหม่จริงๆ แค่เริ่มก็เอาแล้ว 55555เวลาผ่านไปสักพักลุงกลายเป็นลูกหมู 55555
หลังจากรถไฟแล่นไปเรื่อยๆระหว่างทางก็พยายามเก็บภาพต่างๆไว้เป็นเรื่องราวความทรงจำดีๆ ผมว่าบางครั้งมันก็เพลินดีนะ ได้นั่งรถไฟยาวๆ กินลมธรรมชาติบ้าง ฝุ่นบ้าง บางคนอาจไม่ชอบการเดินทางที่ยาวนานเพราะรู้สึกเสียเวลา สำหรับผมถ้าพอมีเวลาที่จะให้กับการเดินทางผมก็รู้สึกโอเคกับมันนะ
ถึงแล้วววว เ ชี ย ง ใ ห ม่ . . . หลังจากพยายามนั่งหลับๆตื่นๆมานานแสนนาน ก็ถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่แล้วจ้าว ดีใจสุดๆอะเดินทางมาถึง รถออกตั้งแต่ 13.45 ถึง ตอนนี้ เวลา 05.00 น. เป็นการเดินทางยาวนานครั้งแรก คงจะจำการเดินทางครั้งนี้อีกนานเลย หลังจากเดินทางมาถึง ภาพแรกที่เห็นเลยแล้วชอบมากๆคือ หนุ่ม Biker แกเอารถบรรทุกมากับรถไฟขบวนเดียวกับผมครับ ได้โอกาสเลยขอถ่ายเก็บไว้สักหน่อย เดินเลยมาสักพักก็จะมีร้านอาหารประจำสถานีรถไฟอยู่ทางด้านซ้าย ครับ หิวมากๆ เอ่อลืมบอก ซื้อถุงมือแล้วนะครับ 5 5 5 5 5 มาถึงที่สถานีจะมีร้านค้าอยู่ครับ ไม่ถึงกับเยอะแต่จากการสังเกตุน่าจะพอช่วยคนที่ยืมหยิบติดอะไรมาจากบ้านอยู่ครับจากนั้นก็พยายามโทรติดต่อกับพี่วสันต์ พี่ที่ค่อยประสานงานกับสมาชิกท่านอื่นๆที่กำลังเดินทางมา
หลังจากกินอิ่มเสร็จแล้ว Google ก็เริ่มทำหน้าที่ครับ เริ่มติดต่อพี่วสันต์ ที่กำลังเดินททางมารับเราไปรวมกับสมาชิกคนอื่นๆ
ระหว่างรอครับ
การเดินทางที่ดีต้องถ่ายรุปคู่กับป้ายสถานที่ครับ 5555