ตั้งแต่จำความได้เราไปอยุธยานับครั้งไม่ถ้วน บอกเลยว่าเอานิ้วมือนิ้วเท้ารวมกันก็ยังไม่พอ ไม่รู้ว่าจะไปไหน คิดงานไม่ออก เซ็งๆ กับชีวิต ก็นั่งรถไฟไปอยุธยา ไปบ่อยจนเพื่อนที่เป็นคนอยุธยาบอกว่า ปูนไปบ้านเรามากกว่าเรากลับบ้านเสียอีก ไปคราวนี้ไม่ได้คิดอะไร ไปด้วยความคิดถึงล้วนๆ มีคุณเพื่อนตามติดไปด้วย นัดกันวันเสาร์นั่งรถไฟเที่ยวเช้ารอบ 7.39 น. ขบวนที่ 135 ค่ารถคนละ 20 บาท ไปถึงอยุธยาราวๆ 8.30 น. นั่งรถตุ๊กๆ กบไปเก็บของที่ Ayothaya Riverside House ที่พักของเรา มาที่นี่ทีไรก็มาพักที่นี่เป็นที่พักที่ถูกใจ ไปทีไรเหมือนได้อยู่บ้าน คุณพี่เจ้าของก็น่ารัก เอ็นดูน้องอย่างเรา ไปพักบ่อยจนได้ราคาพิเศษ เรากับเพื่อนต้องรีบยกมือไหว้ขอบพระคุณคุณพี่มากๆๆๆๆๆๆ เนื่องจากพกเพื่อนมาด้วย เลยจองห้องนอนแบบแอร์ในเรือกระแชง

          เราเอาของฝากไว้ก่อนเนื่องจากห้องยังไม่เรียบร้อยเสร็จแล้วเราก็เอาจักรยานของที่พักไปปั่นหากาแฟกิน เป็นร้านใหม่ชื่อร้านขาวละอออยู่ไม่ไกลจากที่พักมาก ร้านบรรยากาศดี อยู่ติดริมน้ำ จัดร้านได้น่ารัก เครื่องดื่มก็ชงได้รสชาติพอดี ราคาสมเหตุสมผล ไม่ถูกมาก แต่ก็ไม่แพงจัดมากเช่นกัน เรากับเพื่อนจัดเค้กมาชิมด้วย บอกเลย ว่าเป็นเค้กเลอค่าควรค่าแก่การกินมาก ที่นี่มีอาหารบริการด้วยดูจากเมนูเป็นราคาที่เรารับได้มื้อเย็นเลยมากินที่นี่อีก แล้วก็ก่อนกลับก็มาแวะเอาคาเฟอีนเข้าเส้นเลือดอีกรอบ

          ก่อนถึงร้านกาแฟแวะวัดธรรมารามก่อน เพราะเพื่อนยังไม่เคยเข้าไปชม วัดธรรมารามเป็นวัดที่สร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนกลางเป็นที่จำพรรษาของพระอุบาลีมหาเถระกับพระอริยมุนีมหาเถระ เป็นพระสงฆ์รูปสำคัญที่ได้ถูกแต่งตั้งไปเป็นพระอุปัชฌาจารย์ไปศรีลังกาเพื่ออุปสมบทให้กับชาวศรีลังกาทำให้เกิดลัทธิสยามวงศ์ขึ้นในดินแดนลังกา ด้านหน้าพระวิหารจึงมีพระพุทธรูปที่ประธานาธิบดีศรีลังกามอบให้แก่รัฐบาลไทยและปวงชนชาวไทยในโอกาสครบ 60 ปี ความสัมพันธ์ทางการทูต สิ่งที่หน้าสนใจของพระวิหารก็คือหน้าบันด้านหน้าและหลังเป็นลายสลักไม้จำหลักเป็นลวดลายก้านขด ประตูไม้ที่แกะสลักลวดลายงดงามมาก ส่วนอุโบสถไม่ได้เปิดให้เข้าชมด้านใน เดินชมได้แต่รอบนอกเท่านั้น

พระพุทธรูปที่ประธานาธิบดีศรีลังกามอบให้แก่รัฐบาลไทย

          เรากับเพื่อนปั่นไปโบสถ์เซนต์ยอเซฟ สร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลาง โดยคณะธรรมฑูตนำโดยพระสังฆราชลังแบรต์ เดอลาม็อต โดยพระสังฆราชลังแบรต์ทูลขอพระบรมราชานุญาต จากสมเด็จพระนารายณ์มหาราชสร้างโรงเรียนและวัดนักบุญยอแซฟขึ้น แต่เมื่อครั้งเสียกรุงครั้งที่ 2 ได้ถูกเผาวอดไป โบสถ์ในปัจจุบันสร้างโดยคุณพ่อแปร์โรซ์ ซึ่งแล้วเสร็จในรัชสมัยพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรานั่งพักอยู่ที่โบสถ์อยู่พักใหญ่ เพราะอากาศข้างนอกค่อนข้างร้อน อยู่ในโบสถ์เย็นสบายดี ที่นี่นักท่องเที่ยวไม่เยอะ ส่วนใหญ่เข้ามาถ่ายรูปหน้าโบสถ์แป๊บๆ ก็นั่งรถกันออกไป เรานั่งสังเกตเห็นว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่น่าจะใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที ส่วนเราสาวนักปั่นเลยไม่รีบ นั่งมองกระจกสี อ่านประวัติที่ติดอยู่ข้างฝาโบสถ์เพลินๆ ไป 

          ปั่นกันต่อไปวัดพุทไธศวรรย์ปั่นไปตามป้าย แม้จะมาอยุธยาหลายครั้ง แต่เราก็ไม่เคยมาวัดนี้เลย นักท่องเที่ยวเยอะพอสมควร หันซ้ายหันขวามีแต่ชุดไทย ดูสภาพเรากับเพื่อนเหมือนคนหลงยุค ไม่เข้าพรรคเข้าพวกกับเขาเลยจริงๆ เราเคยดูดูรายการ อ.เผ่าทอง ที่พามาเที่ยววัดนี้เลยอยากมา วัดนี้ปรากฏตามตำนานว่าสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 (พระเจ้าอู่ทอง) ทรงสร้างขึ้นในบริเวณที่ซึ่งเป็นที่ตั้งพลับพลาที่ประทับเมื่อทรงอพยพมาตั้งอยู่ก่อนสถาปนากรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี เมื่อคราวเสียกรุงวัดไม่ได้ถูกทำลายเหมือนวัดอื่นจึงมีโบราณสถานมากมายที่เหลือให้เราได้ชม สิ่งที่น่าสนใจ คือ ปรางค์ประธาน องค์ใหญ่ศิลปะแบบขอม แต่สิ่งที่เราชอบมากที่สุด คือ พระตำหนักสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ซึ่งเป็นพระเถระชั้นผู้ใหญ่ประจำอยู่ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ภายในตำหนักมีจิตรกรรมฝาผนังให้ชม ที่ตำหนักนี่ไม่มีคนขึ้นมาสักคน ถ้าเพื่อนๆ ได้แวะมาที่นี่ เราว่าลองขึ้นมาชมสักหน่อยรับรองว่าไม่ผิดหวัง สีสันของจิตรกรรมฝาผนังยังสดใสอยู่ ที่นี่ครึกครื้นเอิกเกริกเกินวัดไปนิด มีเสียงเพลงจากละครให้ได้ยินด้วยนะ 555 พูดไม่ออก เอาที่สบายใจกันไป เราเดินรอบๆ ถ่ายรูปเพลินๆ ไป เดี๋ยวคราวหน้ามาใหม่ ว่าจะมาช่วงหน้าฝน หรือปลายปี อากาศน่าจะเย็นกว่านี้

           เลยเที่ยงมาแล้ว เริ่มหิว เราเลยปั่นจักรยานกลับที่พัก มีเพื่อนอีกคนขับรถมาสมทบนอนรออยู่ มีรถแล้ว เย้ๆ ไปหาก๋วยเตี๋ยวเรือกินดีกว่า ไปร้านก๋วยเตี๋ยวเรือลุงเล็ก จัดไปคนละ 3 ชาม จากนั้นเพื่อนก็พาไปวัดพระงาม วัดนี้ไม่ปรากฏว่าสร้างเมื่อไหร่ แต่ก็ถูกทิ้งร้างเมื่อครั้งเสียกรุง เราซื้อดอกบัวที่มีชาวบ้านมาจำหน่าย ช่อละ 20 บาท ที่ชอบก็คือมีคนมาดูแลวัดเล็กๆ นี้ชื่อลุงแขก กับน้องหมาของลุงน่ารักดี ดอกไม้ที่นำมาถวายพระก็ไม่ใช้วน ซื้อแล้วก็ถวายเลยสบายใจ มีประตูกาลเวลาที่ถูกโอบล้อมด้วยต้นโพธิ์ดูขลังดี ที่นี่มีนักท่องเที่ยวไม่มาก ทยอยๆ กันมา แต่งชุดไทยกันน่าเอ็นดู

          เพื่อนขับรถพามาหมู่บ้านญี่ปุ่นตามคำเรียกร้องของเรา เพราะเราเห็นจากข่าวพระราชสำนักสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินไปยังหมู่บ้านญี่ปุ่น ทรงเปิดนิทรรศการประวัติศาสตร์หมู่บ้านญี่ปุ่น เราเลยอยากมา เสียค่าเข้าชม 50 บาท แต่เป็น 50 บาทที่คุ้มค่ามาก

          ในสมัยกรุงศรีอยุธยามีชาวต่างประเทศเข้ามาค้าขายมากมาย รวมถึงญี่ปุ่นด้วย ที่นี่มีการจัดแสดงได้น่าสนใจ มีการร้อยเรียงเรื่องราวผ่านชีวิตของออกญาเสนาภิมุข (ยามาดะ นางามาซะ) ขุนนางชาวญี่ปุ่นในราชสำนักอยุธยา และท้าวทองกีบม้า (มารี ดอญา กีมาร์ เดอ ปีนา) ซึ่งเป็นชาวอยุธยาลูกครึ่งเชื้อสายโปรตุเกส-ญี่ปุ่น เราเดินชมและนั่งพักอยู่ที่นี่นานพอสมควร ชั่วโมงกว่าๆ ได้ หมู่บ้านญี่ปุ่นตั้งอยู่ริมน้ำเย็นสบาย มองข้ามฝั่งแม่น้ำไปก็เป็นหมู่บ้านโปรตุเกส ซึ่งเป็นจุดหมายถัดไปของเรา

          หมู่บ้านโปรตุเกส ชาวโปรตุเกสซึ่งเป็นชาวยุโรปชาติแรกที่เข้ามาติดต่อค้าขายกับกรุงศรีอยุธยาเข้ามาตั้งหลักแหล่งค้าขายและเป็นทหารอาสาในกองทัพกรุงศรีอยุธยา ที่ที่เรามาชมเป็นโบราณสถานซานเปโตรหรือเรียกในสมัยอยุธยาว่าโบสถ์เซนต์โดมินิค เป็นโบสถ์ในคณะโดมินิกัน ที่นี่มีการค้นพบโบราณวัตถุต่างๆ และโครงกระดูกมนุษย์จำนวนมากมายถึง 254 โครง ฝังเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ เรากับเพื่อนเดินชมรอบๆ โบราณสถานกว่าครึ่งชั่วโมงก็กลับที่พัก พักผ่อนอาบน้ำก่อนออกไปหาของกินที่เดินร้านขาวลออใกล้ดี 

          จากนั้นเพื่อนก็พาไปเดินตลาดนัด หันไปทางไหนก็เจอแต่ท่านหมื่น ท่านขุน แม่หญิงการะเกด สุดๆ กันไป น่าเอ็นดูดี เลยตลาดนัดไปหน่อย มีคอนเสิร์ตเล็กๆ จัดแถววัดมหาธาตุ ใกล้สี่ทุ่มแล้ว เรากลับที่พักนอน พรุ่งนี้เช้าตั้งใจจะไปเยือนวัดไชยฯ เสียหน่อย

          ตื่นเช้ามาก็ต้องหาของใส่ท้อง เพื่อนขับรถพาไปกินต้มเลือดหมูกับข้าวขาหมู กินเสร็จก็ไปต่อที่วัดไชยตอนประมาณ 8 โมงเช้า คุณพระ! นี่เรามาสายไป มีการต่อคิวรอเข้าวัดด้วย เรากับเพื่อนเลยถ่ายรูปกันตรงริมรั้ววัด แล้วกลับที่พัก จากนั้นก็ขับรถกลับเมืองกรุงเลย

          กินเสร็จก็ไปต่อที่วัดไชยฯ ตอนประมาณ 8 โมงเช้า คุณพระ! นี่เรามาสายไป มีการต่อคิวรอเข้าวัดด้วย เรากับเพื่อนเลยถ่ายรูปกันตรงริมรั้ววัด แล้วกลับที่พัก จากนั้นก็ขับรถกลับเมืองกรุงเลย

        ปกติเวลาเรามาที่อยุธยา ในทุกๆ เย็น เราจะปั่นจักรยานจากที่พักมาที่วัดไชยฯ มาถ่ายรูป มารับลมเย็นๆ จากแม่น้ำ ชมพระอาทิตย์ตก โดยมีนักท่องเที่ยวอยู่ในวัดไม่น่าเกิน 10 คน บางครั้งก็มีเราอยู่คนเดียว เราอยู่ที่วัดจนเจ้าหน้าที่เขาไล่เรากลับ มาคราวนี้ ไม่ได้ย่างกรายเข้าไปในวัดเลย แอบเสียดายกับสิ่งที่เคยได้รับ แต่ก็รู้สึกดีใจมากกว่าที่วัดไชยฯ ไม่ได้เงียบเหงาเหมือนเช่นเคย ออเจ้าใส่ชุดไทยกันครึกครื้นเต็มวัด ร้านรวงผุดขึ้นข้างถนนมากมาย มีทั้งร้านให้เช่าร่ม เช่าชุดไทย บ้านเรือนแถบนั้นทำธุรกิจรับฝากรถ พบเห็นแบบนั้นก็มีสิ่งที่กังวลใจตามมาด้วย และมีความหวังลึกๆว่า อยุธยาจะรับมือกับกระแสนี้ได้ นอกจากได้แต่งชุดไทยสวยๆ ในโบราณสถานที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์แล้ว เราก็หวังว่านักท่องเที่ยวและคนอยุธยาจะตระหนักถึงการดูรักษาโบราณสถานที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ หากได้ศึกษาความเป็นมาของราชธานีเก่าบทเรียนที่ได้จากยุคที่รุ่งเรืองและเสื่อมสลาย ความเป็นชาติที่ได้ผ่านเลือดผ่านเนื้อของบรรพบุรุษมามากมาย หากอาศัยโอกาสอันดีนี้ก็จะเป็นประโยชน์กับประเทศได้ไม่น้อยเลยทีเดียว จบทริปอันแสนครึกครื้น ราชธานีเก่า พระนครศรีอยุธยา แล้วพบกันใหม่ในทริปหน้าค่ะ