บ้านอัมพวา
ปลายฝนเดือน สิงหาคม 2556 ผมรับคำแนะนำจากเพื่อนสนิดให้ไปท่องเที่ยวที่ "บ้านอัมพวา" เพราะสถานที่นี้เป็นร่องรอยของความเป็นอยู่ไทยในอดีตที่ผสมกับความเป็นปัจจุบัน เมื่อผมเดินทางไปถึงในเวลาเย็น ก็ต้องแปลกใจกับสถานที่พัก เนื่องจากเป็นบ้านของชาวบ้านริมฝั่งคลอง (บอกตามตรงผมเองเคยแต่ได้ยินชื่อตลาดน้ำอัมพวาที่มีแต่ขายของริมคลอง) ที่ปรับปรุงเป็นห้องพักที่แลดูเรียบง่าย สะอาด ราคาไม่แพงมากนัก และยังคงกลิ่นอายของความเป็นชาวบ้านริมฝั่งคลองในอดีตไว้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องตกแต่งบ้าน อาหาร และอื่นๆ
หลังจากอิ่มหนำสำราญกับอาหารเย็นที่แสนอร่อยแล้ว เราก็มานั่งริมฝั่งคลอง สายลมเย็นและละอองฝนเบาๆก็เริ่มขึ้นพร้อม
เสียงเพลงจากร้านเหล้าฝั่งตรงข้าม แต่ไม่ได้ทำให้รำคาญใจอะไรเพราะเป็นเพลงเบาๆ ทั้งไทยและเทศ พวกเราเพลิดเพลินกับเสียงเพลงจนเวลาห้าทุ่มเศษ ร้านเหล้าทั้งหลายต่างปิดบริการพร้อมๆกัน ถามจากเจ้าของห้องเช่าเล่าว่า มันคือข้อตกลงในชุมชนที่ต้องปิดบริการเวลาห้าทุ่ม เพราะอยากให้นักท่องเที่ยวได้พักผ่อนและไม่รบกวนการหลับนอน ช่างเป็นสิ่งที่น่าอภิรมย์อย่างยิ่ง
ตื่นเช้าขึ้นก็ได้พบกับความน่าประทับใจในประเพณีตักบาตรพระที่ท่านแจวเรือมารับบิณฑบาตร เป็นภาพย้อนอดีตที่คนเมืองอย่างพวกผมไม่เคยได้เห็น
