จากคนรู้จัก 2 คนเดินทางไปต่างแดน
ได้้รู้จักคนเพิ่มอีก 7 คน

แลกเปลี่ยนพูดคุยกับคนต่างชาติ

เรียนรู้วิถีชีวิตของคนชาววังเวียงประเทศลาว

เห็นฝรั่งมากมายที่หนีความวุ้นวายมาหาความสงบ

ตกรถ บขส ขากลับ

และถ้ามีโอกาสเราจะกลับไปอีกวังเวียง

บางครั้งชีวิตคือการเดินทางออกไปหาอะไรใหม่ไม่ให้ชีวิตจำเจ

9ชั่วโมงบน บขส จาก กรุงเทพไปอุดร 
และอีก 5 ชม บนรถจาก อุดรไปวังเวียง

กับเรื่องเล่ามากมายที่พบเห็น

มาเริ่มกันที่ บขส หมอชิตถามทางพนักงานว่าจะไปอุดรไปซื้อตั๋วที่ไหนความรู้สึกตอนนั้นคือเรารู้แค่ว่าต้องเดินทางยังไงแค่นั้นเพราะต้องถึงอุดรก่อน 8 โมง เพราะรถจากอุดรไปวังเวียงมีเพียงแค่รอบเดียวและรู้แค่ว่ามีที่เที่ยวอะไรบ้าง
แพลนไว้ว่าจะไป บลูลังกูล ผาเงิน ส่วนที่ื่อื่นเดียวไปถามคนชุมชนเอาว่ามีไรน่าเที่ยวและไปทางไหน

ซื้อตั๋วรอบ 20.20 น. 9 ชั่วโมงบนรถที่นอนไม่หลับถึงประมาณ 6 โมงบขส นั่งสบายนะครับแค่ 389 บาทเอง

เรามาถึงอุดร 6.40 นี้คือรอบไปวังเวียง และเวียงจันทร์แต่พอถึงอุดรยังไม่เปิดขาย

เราก็เลยเดินออกไปข้างนอกบอกคนขับสกายแลปให้ไปส่งร้านอาหารอร่อยๆหน่อย 60 บาทไปไหมร้านคิงโอชาไปกัน2คนก็คนละ 30 บาทไม่แพงประมาณ 2 ไฟแดงก็ถึงร้านคิงโอชาอร่อยดีนะ อันนีไม่ได้อยู่ในแพลนบางครั้งการออกนอกแพลนบ้างมันก็สนุกดีนะ

พอถึ บขส ก็ซื้อตั๋วเลยบอกเลยนะว่าเราได้ที่ไม่ดีรถเล็กมากถือว่าโชคร้าย

นั้งรอให้ถึง 8.30

ดูนะคือเรา 2 คนเป็นผู้ชายตัวเล็กนะสูงแค่ 165 ได้ที่หลังสุดแทบขยับขาไม่ได้แต่ที่อื่นโอเครนะมีแค่ที่เราตำแหน่งเดียวที่ไม่โอเค

ขับไปเรื่อยๆจนถึงด่านตรวจคนเข้าออกเมืองใช่เวลาไม่นาน

เอาแลกที่ด่านเงินหน่อยอัตราแลกเปลี่ยน 
1บาท = 232กีบ แต่เราจำกันง่ายๆว่า 10,000กีบ ประมาณ 50 บาท

เอามือยื่นออกไปถ่ายรูปโห้ ทางนี้เลี้ยวไปมาไส้แทบไปกองไว้ที่เดียวใครเมารถเตรียมถุงได้เลยหรือไม่ก็หลับไปอาจเป็นทางออกที่ดี

ถึงแล้วววเราจองรถขากลับเลยเดียวเพื่อขากลับไม่มีรอบถึงวัน ศุกร์เวลา 15.30 น

ถึงตัวเมืองวังเวียงแล้วอันนี้ต้องต่อรถไปโรงแรมเองแต่เราอยากนอนกันถูกๆเลยถามว่ามีโรงแรมถูกไหมแล้วก็มีคนไทยบอกว่าโรงแรมเขาต่อคนละ 500 600 เขามากัน3คน เองสนใจไหมเวลาไปเที่ยวไหนจะได้ไปด้วยกันเราอะเคยเห็นถูกกว่านี้แล้วสภาพรับได้เราเลยโยนหัวก้อยถ้าออกหัวไปโรงแรมที่เขาชวน ถ้าออกก้อยเราจะไปอีโรงแรมนึงที่คนขับรถโดยสารแนะนำเราออกก้อยจึงไปอีกโรงแรม

อันนี้เป็นห้องพวกเราที่คนขับรถโดยสารแนะนำราคาไม่แพงคืนละ 600 หารกัน 2 คนก็โอเครนะ บอกเขาไปโรงแรม Backpacker

อันนี้เป็นรถโดยสารที่นั้นนะครับไม่แพงเลยไม่มีมารยาทราคารับได้ถ้ามากันหลายคนอันนี้คุ้มมาก

วิวหน้าโรงแรมดีงามมากสิ่งที่ลืมทำอย่างนึงคือถ่าสภาพห้องและชื่อโรงแรม

วิวหน้าโรงแรมอีกมุมนึง

อันนี้เป็นรถประจำทางของที่นี้จะไปไหนบอกส่งทุกที่แต่เราเช่า มอร์เตอร์ไซต์ เช่า24ชม เขาคิด 340 บาทรวมน้ำมันอีก 100 บาทเออลืมบอกไปที่นี้เขารับเงินบาทด้วยนะ

ไปแว๊นชมวิวถ่ายรูปกันซักหน่อยดีกว่าค่าเข้าสะพาน 50 บาทหรือ หมื่นกีบ

ถ้าที่ นารา มีกวาง วังเวียงก็มีวัวอะเยอะมากเต็มถนน ขับกันดีๆนะอย่าไปชนมัน

แชะถ่ายไปยาวๆจนถึงบลูลังกูล

ขับไปเรื่อยๆเจอเด็กเล่นน้ำแอบถ่ายมาหน่อยละกันเลยแอบถ่ายมาแชะนึง  บางครั้งความสุขเล็กของบางคนคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ของบางคนเพียงแค่เรารู้จักพอเราก็มีความสุขได้

อันนี้ผู้เขียนถ่ายเองผู้ร่วมทริปตอนเผลอ ดูดีไหมละบอกเลยว่าบรรยากาศดีคนไม่เยอะและที่สำคัญอากาศประมาณ 25 องศา

ดูคนตกปลาวิถีชิวดมากๆคืนนี้เรานอนเร็วเพราะพรุ่งนี้เราจะตื่นเช้าไปผาเงิน

ตื่น ตี5แว๊นออกมาทางบลูลังกูล ผาเงินจะอยู่ระหว่างบลูลังกูลหาดีๆขับมาเรื่อยๆไม่เจอวนไปมาอยุ 1 ชมเต็มกับคนไทยที่เจอเมื่อวานก็ชวนแว๊นไปด้วยกันอย่างกะขบวนการ ไรเดอร์ 

เห้ยซอยนี้มีป้ายอะว่า โผนเงิน ที่เขียนเป็นภาษาลาว มันคือผาเงินแน่ๆเลย

อ้าวชิปหายทางตันไม่ใช้เว้ย

ขับวนอยุ 1 ชมเต็มๆระหว่างทางจะมีชาวบ้านก็ถามไปเรื่อยๆคือจริงเราผ่านบ่อยมากแต่ไม่รู้ว่ามันคือผาเงิน เรามีป้ายคำว่า โผนเงิน เยอะมากจนกระทั้งเข้าถูกซอยโดนป้ายคำว่ารับปะยางบังนี้เองโห้เราเลี้ยวแทบทุกซอยจริงชะตาฟ้าลิขิตไว้ให้เราต้องเจอกันมันก็ต้องเจอกันละว่ะ

ปล แนะนำจ้างรถประจำทางเหอะง่ายกว่ามีคนคอยดูและด้วย

ทางขึ้นเขานี้สุดๆอะไม่มีการเดินวนถ้าเคยเรียนฟิสิก นี้ละระยะขจัดที่สั้นทีสุดในการขึ้นเขาใครกำลังลดน้ำหนักนี้ละ ผาเงินแนะนำใช่เวลานาน 40 นาทีถึงเพราะทางไม่มีวน ขึ้นอย่างเดียว 2 คนนี้คือคนที่เราเจอที่คิวรถ แล้วชวนเราไปเที่ยวนะครับทริปนี้เราได้คนรู้จักเพิ่มเยอะเลย

ปีนขึ้นไป

ถ่ายตรงนี้โคตรฮิปเตอร์อะ

ถึงแล้วถ่ายรูปกันมีคนมาถึงก่อนราคือคนลาวที่มาจากเวียงจันทร์เขาบอกเคยมาแล้ว2ครั้งแต่นี้อะครั้งแรกที่เป็นผาเงินของเขา

เดียวนะนี้ 6.40 น.หมอกแบบเยอะมากและทันใดนั้นฝนก็ตกแต่ไม่หนักทำให้หมองหายไป 

โห้คุ้มค่าเหนื่อยมากๆอะสวยมากกกก

สาวลาวน่ารักม่ะ55555

เราเลยนั้งรอฝนหยุดตกซักพักนั้งพูดคุยกันกับคนไทยและคนลาวแลกเปลี่ยนประสบการณ์ทำงานอะไรเรียนอะไรเคยไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างเนี่ยเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของทริปนี้อยุที่ผาเงินนอกจากวิวสวยแล้วยังได้เพื่อนใหม่อีกนอกจากนี้สาวลาวบอกว่าเย็นเขาจะมาหา

เราทุกคนก็ได้ทำการเดินลงหลังฝนกพื้นลื่นมากเดินล้มกันไปหายคนระๆกันด้วย เด้อออออ

กินเบียร์แล้วพุงโต แต่ถ้าอยากมีหัวใจพองโตต้องกินเรา555555555555  ไม่เกี่ยวนะ

หลังจากนั้นเราไปบลูลังกูลกันต่อกระโดดน้ำเล่นกันสนุกมาก บลูลังกูฝรั่งและเกาะหลีหล่อๆเยอะมากสาวๆคนไหนตามหาโอปป้าไม่ต้องไปถึงเกาหลี มานี้ก็เสียวได้หมายถึงกระโดดน้ำแล้วเสี่ยวนะ

ข้าวกลางวันเขาเรียกกัน ข้าวจี้ปักเซ หรือแซนวิชใครอยากประหยัดอันนี้เลย หมื่นกีบ 50บาทเข้าโรงแรมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อละเที่ยวต่อ

เรามาต่อกันที่ถ่ำลมนี้เป็นทางเดินขึ้นถ่ำลมวิวไม่สวยแต่ถ่ำนี้เป็นถ่ำตันๆแต่มีลมออกมาจากปากถ่ำน่าแปลดมากเย็นเหมือนเปิดแอร์กันเลยทีเดียว 

ข้านในถ่ำออกชื้นๆนี้สินะแอร์ธรรมชาติบางครั้งธรรมชาติก็เหมือนเล่นตลกกับเรานี้เป็นเสน่ของธรรมชาติและผมชอบมันมาก

ขอแอคถ่ายรูปแปบ

เรายิงยาวกันต่อไปที่ออแนนิคฟาร์มมีเลี้ยงแพะ เป็ด ห่าน ไก่งวง หมู และถ้าใครสนับสนุนของในฟาร์มเขานำเงินไปช่วยเหลือชุมชนในพื้นที่ถือว่าเป็นการทำบุญ

หลังจากนั้นมันผู้ร่วมอุดมการณืทุกคนเหนื่อยกันมากเดินทั้งผาเงินและถ่ำลมเราเลยอยากขอหาที่กินข้าวและเดินชมวิวของเมืองกันไปเจอที่นี้เด็ดมากและตั้งใจว่าจะมากันตอนดึกๆ 

แต่ทว่าปิด 3 ทุ่มมาถึงทุ่มนึงก็ปิดแล้วบรรยากาศดีมีเบียร์ให้กินด้วยน่าเสียดายคราวหน้าจะมาตั้งแต่4โมงนั้งชิวๆกัน

พวกเราทุกคนเลย Move มาร้านนี้เป็นร้านนั่งชิวใกล้โรงแรมมีดนตรีสดโดยเจ้าของร้าน

เจ้าของร้านนี้เป็นคนอังกฤษ มาอยุที่นี้ 3 ปีละเสื้อเขียวๆอะเจ้าของร้านโคตรฮิปเตอร์มากกกกกหนีความวุ้นวายมาอยุที่ลาว จริงๆผมคิดว่ามนุษย์ตามหาความสงบทางใจมากกว่าความวุ้นวายในเมือง

เจ้าของร้านเล่นกีต้าจำได้เลยเล่นเพลง Wonderwall - oasis แต่ร้องเป็นJazzเอิ่มงานดีไปอีก เบียร์เข้าปากคล่องมากบรรยากาศในร้านคึกครืนมากร้านนี้ไม่ได้ถูกรีวิวในพันทิปมากนักส่วนใหญ่จะริวิว Sakura barกันแต่ผมไปแล้วไม่ชอบเลย ร้านนี้อะเด็ดกว่าเยอะทั้งเพลงทั้งบรรยากาศและเบียณเขยลาว

นอกจะมีคนไทยแล้วยังมีคนลาวมานั้งกินเบียร์ด้วยนั่งคุยยาวๆ  ถึงเที่ยงคืน

ตลาดเช้าถึงเวลากลับบ้านเดินดูซึมซับบรรยากาศครั้งสุดท้ายก่อนไป

ชุมชนมากๆ กบตัวเล็กๆสดๆยังไม่ตายเอามาขายมันจึงทำให้รู้สึกไดซึมซับความเป็นชุมชนมากกว่าที่จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยว 

ชุมชนมากกกกกกต่างจากปายที่เป็นชุมชนของนักท่องเที่ยวบางครั้งการรีวิวครั้งนี้อาจทำให้พื้นที่วังเวียงเปลี่ยนไปก้ได้

บ้านเก่าๆคลาสสิกสุดๆ

กลับละหวังว่าจะได้มาอีก

แต่ทว่ามีเรื่องน่าช๊อค

ถึงอุดรทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้าน คนลาวไปเวียงจันทรื คนไทยอีกแก๊งก็นั่
เครื่องบินกลับและพอเรามาถึง บขส ก็ต้องช๊อคเพราะไม่มีรถ บขส กลับกรุงเทพชิบหายละไงมองหน้ากันเเล้วถามว่าเอาไงต่อว่ะความคิดในหัวเข้ามาทันทีค้างอุดรกลับอีกวันละก็คิดได้เห้ยยย มีรถไฟนี้หว่าและความลงตังของทริปนี้คือ เหลือรถไฟนอน 2 ที่สุดท้ายรถไฟแบบนั้งไม่มีมีแค่แบบนอน2ที่เท่านั้น อะไรจะบังเอิญขนาดนี้

บรรยากาศรถไฟนอน พูดขึ้นมาคำนึงกุลืมเสื้อหนาวว่ะ55555

ถึงแล้วโว้ยยยยยเจอกันทริปหน้า

ทริปหน้าว่ากันใหม่สถานีต่อไปคืออะไรเดียวว่ากัน แต่ทริปนี้ต้องมีครั้งที่ 2 แน่นอน