#ความสุขแนวดิ่ง...ที่เขาหลวง สุโขทัย
“บางครั้งการออกเดินทางท่องเที่ยวหรือทำกิจกรรมเพื่อหาประสบการณ์ใหม่ๆ ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องออกไปยังสถานที่ที่ยังไม่เคยไปเสมอหรอกน่ะ”...ผมเชื่อว่าอย่างนั้น
.
.
คือการได้มีโอกาสกลับมายังที่เดิมๆ
สถานที่ซ้ำๆ มันก็สามารถให้ประสบการณ์ใหม่ๆ กับเราตลอดน่ะ เพราะด้วยเหตุผลของแล้วแต่ฤดูกาลที่เราอยู่ เหตุการณ์ที่เราเจอ สภาพจิตใจที่เราเป็น และอายุของเราในตอนนั้นต่างหากล่ะที่ทำให้เราได้สัมผัสและได้ประสบการณ์แปลกใหม่ ต่างจากครั้งเดิมๆ ที่เคยผ่านมาเสมอ
.
.
เหมือนอย่างเขาหลวงสุโขทัยเหมือนกัน (ต้องบอกสุโขทัยต่อท้าย เพราะชื่อเขาหลวงนั้นมีหลายที่มากๆ ต้องระบุนิดหน่อย เดี๋ยวจะงงกันว่ามันเขาหลวงที่ไหนหว่าา เพชรบุรีหรือนครศรีธรรมราชกันน่ะ...) มันโดนอยู่แล้วล่ะ มากี่ครั้งๆ แต่มันก็จะแตกต่างกันทุกครั้งนะที่มา เหมือนอย่างตอนมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรกเมื่อตอนอายุแปดขวบ เท่าที่จำได้ก็จะรู้เพียงแค่ว่า เอ่อมีลำธารเย็นๆ ให้ผมได้นอนแช่ตูดเล่นนะเว้ย คือ มีมุมมองแค่นั้นจบ
.
.
แต่พอได้กลับมาอีกทีตอนอายุสิบหก
ก็จะได้มุมมองว่าที่นี่มันมีไรให้เที่ยวเยอะดีนะ คือ ครบทุกรสชาติของการเที่ยวธรรมชาติ แต่ในส่วนพาร์ทกลางวันนี่ลืมไปเลย คือไม่ได้เที่ยวไรซักกะอย่าง เพราะมัวแต่แฮงก์ มึนๆ หรืออะไรก็แล้วแต่จากกิจกรรมกลางคืน
.
.
ในทางกลับกัน
พอผมกลับมาเยี่ยมเยือนที่นี่ตอนที่ตัวเลขของอายุมากขึ้น กิจกรรมดริ้งกลางป่ารอบกองไฟกลางคืนแบบนั้นมันไม่มีแล้ว ผมก็เพิ่งจะมาสัมผัสได้ว่า
เอ่อ...ที่นี่มีมะขามป้อมเปรี๊ยวจี๊ดอร่อยๆ ให้เดินกินเยอะเนอะ พระอาทิตย์ตกดินที่นี่มีสองที่ให้ได้ดูน่ะ หรือมีก้อนหินรูปปลาวาฬให้ได้ถ่ายคู่ตอนพระอาทิตย์ขึ้นไรเงี๊ยะ คือ มันก็เป็นการไปได้เห็นในอีกด้านที่เราไม่เคยเห็น
.
.
ด้วยเหตุนี้เอง...
ตอนนี้เลยเกิดอาการอยากกลับไปซ้ำที่เดิมหมดเลยทุกที่ที่เคยไปมาเมื่อตอนวัยรุ่นหรือที่ผ่านมา
เพราะผมคิดว่า ถ้าได้ไปอีกทีตอนนี้ผมก็คงจะได้เห็นเสน่ห์อื่นๆ ที่ผมมองไม่เห็นในครั้งแรกที่ผมไปแน่ๆ คือ ตอนนั้นผมหรือเราอาจจะมีมุมมองด้านเดียว อย่างเดียว แต่พอพวกเราสะสมประสบการณ์มากขึ้น อายุที่สูงขึ้น
เราก็จะเห็นความสวยงามของต้นไม้ที่ขึ้นเต็มจนเป็นป่า ดอกไม้ริมทางเดินที่หลากสี ความสวยงามของทุ่งหญ้าสีทอง ซึ่งตอนนั้นเราก็จะมองว่ามันไม่เห็นมีอะไรเลย อาจเป็นเพราะเราติดเทคโนโลยี กิจกรรมหรือติดแสงสีที่มาจากชีวิตประจำวันในชุมชนหรือเมืองที่เราอาศัยอยู่ จึงมองข้ามความสวยงามของธรรมชาติ
.
.
เหมือนกับการกลับมาเขาหลวงสุโขทัยในครั้งล่าสุดนี้ ผมรู้สึกว่าผมหลงรักมันมากขึ้นน่ะ
มีความสุขกับมันมากขึ้น มันจึงเป็นที่มาของคำว่า “ความสุขในแนวดิ่ง”
.
.
ดังนั้น...ผมจึงเชื่อว่า ถ้าผมยังมีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะกลับมาพิชิตยอดเขาแห่งนี้ ณ. ตอนอายุ 40 ได้อีกครั้ง ผมก็คงมีมุมมองใหม่ๆ ของที่นี่มาเล่าสู่กันฟังได้อีก
สิบหก
#มโนนานมาก #พิมพ์ยาวมาก #ช่วยอ่านหน่อยนะ #อยากให้อ่าน#ความสุขแนวดิ่ง #เขาหลวงสุโขทัย #อุทยานแห่งชาติรามคำแหง#คีรีมาศ #สุโขทัย
ราชรถวันนี้...สีแดงแรงฤทธิ์
ชำระค่าผ่านทางกันหน่อย...แต่รอบนี้นู๋โยหัวเขียวได้รับการยกเว้นนะจ๊ะ เพราะยังเป็นเด็กน้อยอยู่
อ๋อ...ลืมแนะนำไป
เพื่อนร่วมชะตากรรมของทริปนี้
นู๋โย...หัวเขียว
.
ช้าอยู่ใย...รีบจ่ายค่าที่พักแล้วลุยกันดีกว่าเน๊อะ
เล็ท สะ โก โอ้ โห้ เหะ กันเถอะะะะ
จุดอาร์ซี ที่เราจะต้องผ่านให้ได้ของความพยายามครั้งนี้...ดูแล้วไม่น่าจะมีอะไรน่ะ
ชิลล์ๆ เน๊อะโย...ทางเรียบมากกกกก อิอิ
รู้สึกว่าจะไม่ใช่ล่ะ
เส้นทางโหดใช่ได้...ยัยหัวเขียวต่อมน้ำตาแตกกันเลยทีเดียว อิอิ
ร่องรอยของความโหดร้ายของเส้นทางที่นี่...ถึงขนาดมีคนจารึกความในใจทิ้งไว้กันเลยทีเดียว อิอิ
แต่...ขีดๆเขียนๆแบบนี้ก็ไม่ค่อยโอเคนะคับ เที่ยวแบบมีสติกันดีกว่าน้าาาา
เหมือนพี่ จนท.ที่นี่เค้าจะรู้ว่าเหนื่อยกัน จัดหาน้ำดื่มประปาภูเขา(กินได้)มาให้บริการตลอดทาง
เย้...ครึ่งทางแล้วว
ยัง ยัง ยังชันต่อได้เรื่อยๆ...นึกว่าครึ่งทางแล้วจะไม่มีแบบนี้ต่อ >_<
เดินมาก็มาก..เริ่มหิวแล้วละซิเธ่อววว์
แท๊น แท๊น แทนนน...ข้าวเหนียวเพิ่มพลัง
อีกนิดเดียวววว
เย้!!!....ถึงแล้วจร้า
จะชักช้าอยู่ใย...เบิกอุปกรณ์ที่พักกันเลยดีกว่า
สถานที่ไปต่อสำหรับหลังจากนี้
ร้านค้าสวัสดิการ..ก็มีทุกอย่างไม่ต่างกับ 7-11 บ้านเรา
ยอดเขาเจดีย์...ที่เมื่อมาที่นี่แล้วต้องก่อเจดีย์
เดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง...ก่อกันเสียหน่อย
แสงสุดท้ายของวัน ณ เขาเจดีย์ ที่มีทุ่งหญ้าเป็นฉากเบื้องหน้า
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ Zzz...
Good Day เขาหลวง....รีบไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันดีกว่าาาา
แลนด์มาร์กของที่นี่เค้าละ...หินรูปปลาวาฬ ณ เขานาร๊ายนารายณ์
ทุ่งหญ้าบนยอดเขา
แสงสุดท้ายของวันที่สอง ณ เขาพระแม่ย่า...สวยงามจับใจน่ะ
อาหารเช้า...วันสุดท้ายของทริบ
ขอมาซ้ำ..ผานารายณ์อีกครั้งก่อนกลับ
เติมพลังเฮือกสุดท้าย...ก่อนจบทริบ "ความสุขแนวดิ่ง"
เก็บของกันได้แล้ววว