ทริปนี้เป็นทริปแรก ในการลองใช้ชีวิตท่องเที่ยวเพียงลำพัง (ของปีนี้).....
      เริ่มต้นจากการใฝ่ฝันว่าครั้งหนึ่งในชีวิตต้องได้ไปเยือนปางอุ๋ง อยากสัมผัสหมอกเหนือผิวน้ำในตอนเช้า อยากนั่งแพไม้ไผ่ล่องดูบรรยากาศ  สัมผัสลูกสน กางเต้นท์ แต่ไม่อยากไปเบียดกับใคร ทริปนี้จึงบังเกิด แต่ด้วยเวลาที่มีอย่างจำกัด สิ่งแรกที่เราทำต้อง คือ จองตั๋วเครื่องบิน เพราะต้องการความสะดวกในการเดินทาง เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
     1 คืนก่อนวันเดินทาง ก็เริ่มหาข้อมูล ใครๆก็เดินทางปางอุ๋ง-ปาย-เชียงใหม่ / ดอยอินทนนท์-ปาย-ปางอุ๋ง  รฐาก็คิดว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้อง เส้นทางนี้คือสิ่งที่ดีที่สุด แต่......ชีวิตรฐาไม่เคยจะเป็นไปตามแผน คือก่อนเดินทาง ทำงานจนเกือบตี 2 อะไรๆก็ยังไม่แพลน แต่รฐามีตั๋วเครื่องบิน So Let's go!!!!!
     ครั้งแรกที่เดินทางจากสนามบินอู่ตะเภา เฮ้ย++++  ไปไงอ่ะ  GPS ไงเทออออ  ขับไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆ มันใกล้กว่าสนามบินสุวรรณภูมิ รฐาจะไม่เป็น Ratha Final Call แน่นอน (มั่นมากกกกกก ก.ไก่ ล้านตัว) และแล้วก็เป็นไปตามปกติจ้า Ratha Final Call วิ่งซิคะจะรออาราย แต่นี่สนามบินหรือค่ายกักกันค่ะ  แบบว่าโดนตรวจก่อนเข้าเกท แต่ แต่ แต่ ทำมัยมีเต็นท์สีขาวอยู่หลังเกท เราไม่ใช่ผู้อพยบใช่ไหม (ตอบบบบบ) ขออภัยที่ไม่มีรูปประกอบ เนื่องจากต้องรีบวิ่งไปขึ้นเครื่อง
     ขึ้นเครื่องได้หลับซิคะรออาราย  วันนี้ต้องเที่ยวทั้งวัน เพราะนี้คือ ทริป 2 วัน 1 คืนที่เราฝันไว้ ชิลที่ปางอุ๋ง แวะไปหมู่บ้านรักไท ไปมาร์คหน้าด้วยโคลนดำ และต่อต้องสะพานไม้อันเลื่องชื่อ

     เมื่อลงเครื่องท่านพี่ก็มารับจากสนามบินไปส่งที่ บขส. แล้วๆๆๆๆ ไปไงอ่ะ  ไม่นะมีคนรีวิวไว้มากมายว่าต้องไปหาที่ขายตั๋วรถตู้ ความโชคดีซื้อปุ๊บรถออกทันที เมื่อได้ที่นั่งแถวหลังคนขับตามที่ต้องการ ก็เริ่มทำการสนทนากับคนขับ พี่คะเราจะถึงแม่ฮ่องสอนกี่โมงเหรอค่ะ  ก็ขับประมาณ 6 ชั่วโมงอ่ะอีหนู.....โอ้วววว แม่เจ้า ลุงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมค่ะ แต่เราตั้งใจแล้ว จัดไป แค่ได้เห็นสักครั้งในชีวิต แค่นี้ก็สุขใจ (สิ่งที่รฐาไม่ลืมคือ ยาแก้เมารถ เพราะเป็นมนุษย์ที่ไม่ค่อยได้นั่งรถโดยสาร ขับเองตลอด) กินยาแล้วนอน เมื่อเจอโค้งที่ 1 2 3 4 5 เอออออ ถุงอยู่ไหน นั้นไง คุณลุงมีเป็นห่อ แสดงว่า.....อ้าวกันประจำ และแล้ว รฐาก็อ้วกตั้งแต่โค้งที่ 5 อ้วกแบบต่อเนื่อง อ้วกแบบไม่ได้พัก ลุงคนขับก็ใจดีเปิดกระจกลงเป็นระยะ อ้วกจนงงว่า ทำไมคนอื่นไม่อ้วกบ้าง เมื่อถึงจุดพักรถก็ทำการขอโทษผู้โดยสารท่านอื่นๆ แต่ทานยาแก้เมารถแล้ว 2 เม็ด ไม่เข้าใจว่าทำไมอ้วกได้ขนาดนี้

     ลุงคนขับผู้ใจดีได้กล่าวว่า ลงมาพักก่อนอีหนู  เดี๋ยวค่อยไปกันต่อ และแล้วรฐาก็เห็นป้ายโฆษณาที่พัก ณ อ.ปาย ให้เลือกมากมาย + โทรปรึกษาท่านพี่ ก็ได้ลงความเห็นว่า ....ลงที่ปายเถอะน้อง ถ้าเป็นไรไปรับศพง่ายกว่า 555 พิจารณาป้ายโฆษณาทั้ง 800 ป้าย (จริงๆ แค่ 8 ป้าย แต่ตาลายเหลือเกิน) ด้วยความที่รฐาชอบออนเซ็นเป็นชีวิตจริงใจ จริงเลือกติดต่อ Pai Hot Spring Resort เจ้าหน้าที่ที่หน้ารักก็แจ้งว่า มีห้องว่างค่ะ แต่ไม่ติดแม่น้ำนะคะ มีแค่แม่น้ำเล็กๆ ไหลผ่านด้านหน้า แต่บ่อน้ำร้อนมีหลายบ่อแช่ได้ตลอดเค่ะ อารมณ์ ณ ตอนนั้นอยากรู้แค่ว่า อีกไปไกลไหมค่ะกว่ารฐาจะถึงปาย ประมาณ 30 นาทีค่ะ โอ้ววววว ตอนนีแค่ 5 นาทีก็เกือบตายแล้วค่ะ แล้วจะมาที่รีสอร์ทเรายังไงค่ะ จะให้คนไปรับรึเปล่า คำตอบคือ.....มารอรับศพด่วนค่ะ อ้วกจนไม่รู้จะเอาแรงที่ไหนมาอ้วกแล้ว เจ้าหน้าที่รีสอร์ทก็น่ารัก ดูแลเป็นอย่างดี

     เมื่อกลับขึ้นรถพี่ข้างๆก็ชวนคุย น้องเมารถเหรอค่ะ คราวหน้าทำแบบนี้นะค่ะ บลา บลา แล้วเราก็ได้แลกเปลี่ยน และแล้ว และแล้ว รฐาก็ถึงบางอ้อ  โง่อยู่ตั้งนาน .....คุณน้องคะแม่ฮ่องสอนมีสนามบินนะค่ะ วันนี้พี่แนะนำเที่ยวปายก่อนนะ คราวหน้านั่งเครื่องลงแม่ฮองสอนเลย จะได้ไม่ต้องนั่งรถไกล เดียวเมารถอีก Oh Onnnnnn Why you do check info probobly Ratha!!!! 
.......แล้วทริปปาย ไม่ใช่แค่ฤดูหนาวก็บังเกิด ทุ่งหญ้าสีเขียว กับเมืองที่เปลี่ยนไป แต่ยังคงความน่าหลงไหลไม่เสื่อมคลาย  ถ้าใครยังไม่เคยลองปายช่วงหน้าฝน แนะนำนะค่ะ  คนไม่เยอะมาก เงียบสงบ แต่ยังคงความสวยงาม  #iLoveYouPai #IwillBacktoYouSooN