สวนอนุสรณ์สึนามิ บ้านน้ำเค็ม อนุสรณ์สถานแห่งความคิดถึง
ช่วงกลางวันระหว่างรอเวลาไปเที่ยวถนนคนเดินตะกั่วป่า เรามีเวลาเหลือว่างอยู่อีกตั้ง 2-3 ชั่วโมง จะให้แกร่วอยู่แต่ในเมือง หรือจะกลับเข้าที่พักก็ใช่เรื่อง อุตส่าห์ได้มาเที่ยวถึงพังงาทั้งทีแล้วนี่นา หลังจากเค้นสมองน้อยๆ ของพวกเราอยู่ซักพัก ก็มีชื่อ“บ้านน้ำเค็ม” ผุดขึ้นมากลางวง ด้วยระยะทางไม่เกิน 10 กิโลเมตรจากตัวเมืองตะกั่วป่า มีชายหาดสวยๆ บรรยากาศของหมู่บ้านประมง และยังเป็นที่ตั้งของสวนอนุสรณ์สึนามิอีก รวมเหตุอันน่าจูงใจทั้งหมดแล้ว มติจึงลงเอยกันที่ “สวนอนุสรณ์สึนามิ บ้านน้ำเค็ม”
อันดับแรกเราขอเดินชม “อนุสรณ์สึนามิ” ซึ่งถือว่าเป็นไฮไลต์ของที่นี่ กำแพงคอนครีตโค้งที่เปรียบเป็นคลื่นยักษ์ ด้านหนึ่งมีเรือประมงเก่าตั้งอยู่ ซึ่งเรือลำนี้คือเรือที่ได้รับความเสียหายจากการถูกคลื่นสึนามิซัดเข้ามาเกยอยู่บนชายหาดบ้านน้ำเค็ม ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นทางเดินขนานไปกับกำแพงดินเฉียงที่ปูด้วยอิฐสลับกับกระเบื้องเซรามิก ซึ่งมีรายชื่อของผู้เสียชีวิตสลักอยู่บนแผ่นป้ายทองเหลืองติดไว้เป็นแนว เหตุการณ์ในครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตที่บ้านน้ำเค็มกว่า 1,400 คน ระหว่างที่เราค่อยๆ เดินไปตามทางเดินตลอดแนวกำแพงดินนี้ บางป้ายชื่อยังคงมีพวงมาลัยดอกไม้แขวนติดให้เราได้เห็น เป็นสัญลักษณ์แทนความคิดถึงคนที่จากไปในที่แสนไกล ถึงจะไม่ใช่ญาติมิตรแต่บรรยากาศเงียบๆ ระหว่างที่เราก้าวเท้าไปทีละก้าวนั้นก็ทำให้รู้สึกเศร้าขึ้นมาได้นิดๆ แม้เวลาจะผ่านพ้นไปนานพอสมควรแล้วก็ตาม ก่อนที่จะซึมกันไปมากกว่านี้ เราเดินเลยจากอนุสรณ์สึนามิไปอีกนิดเพื่อสักการะพระใหญ่ที่ประดิษฐานอยู่ริมชายหาดบ้านน้ำเค็ม รวมถึงพระรูปของกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ซึ่งมีขนาด 1.5 เท่าของพระองค์จริง ที่ประดิษฐานอยู่ใกล้กันด้วย
