เป็นเพียงแต่ มินิทริป ที่ผู้เขียนมีโอกาสได้เก็บภาพของสองข้างทางระหว่างการเดินทางจากกรุงเทพฯ

สู่ ลอสแองเจลลิส บ้านเกิดเท่านั้น

ดังนั้นอย่าได้คาดหวังว่าจะได้มีภาพสถานที่อันขึ้นชื่อเป็นที่เรื่องระบือลือนามติดมาเป็นอันขาด

แต่ก้ออาจมีภาพของ " กระบือ " ติดมาบ้างเป็นบางโมเม้นท์ ~

ผู้เขียนต้องการแสดงให้เห็นว่า ในการออกล่าตามหาความสุข..

มันไม่ใช่จะมีเฉพาะแต่สถานที่ที่อลังการงานสร้างเท่านั้น

หากแต่ความสุขมันเแฝงตัวอยู่ทุกที่ 

แม้แต่จะแค่ทุ่งนา ป่าข้าว ชีวิตของชาวบ้านธรรมดาสามัญ ก็ยังมีความสุขอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ดั่งน้องสาวของเมียเร้นกายอิงแอบแนบชิดอยู่

ขอแค่คุณสลัดความทุกข์ความเศร้า โบกมือบอกลาความเหงา แล้วไปสะกิดมันเบาๆ 

มันก็พร้อมจะออกมากระดี๊กระด๊าเริงร่าเต้นระบำ  ปล้ำฟัดกับคุณอย่างหื่นกระหาย..ไม่อายใคร

ความสุขที่อยู่บนความเรียบง่ายมันมีอยู่จริง และมันช่างน่าอภิรมณ์ยิ่งนัก ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมจะพาคุณไปสัมผัสมัน

ป่ะ ไปกันเลย...

 ** ภาพประกอบจากกล้อง Nikon D3200 และ iphone 4s โดยปราศจากการแต่งเติมเสริม (เพียงเพิ่มเติมข้อความให้ภาพเท่านั้น) ไม่มีศัลยกรรม เป็นภาพสด แถมยังมือใหม่อีกด้วย!!

จากกรุงเทพฯ มุ่งหน้าสู่ เมืองร้อยเอ็ด (ลอสแองเจลลิส) ระยะทางประมาณ 514 กิโล 

ใช้เวลาเดินทาง 5-6 ชั่วโมง  แต่ผมใช้เวลาเดินทางถึง 12 ชั่วโมง

" เพียงเพราะต้องการแวะดื่มด่ำบรรยากาศของ 2 ข้างทาง "

3 ชั่วโมงถัดมา ผมก็มาถึงทางขึ้นเขาใหญ่ ที่ทอดยาวนอนแผ่หราไม่เกรงใจสายตาผู้มาเยือน

ระหว่างทางขึ้นเขาใหญ่ . .

ทุกชีวิตต้องดิ้นรน คนต้องหากิน สัตว์ก็ต้องหากิน . .

ความ " ฟิน น  น " ไม่เคยปราณีใคร

  รึจะไฝวท์

จากด่านทางขึ้นเขาใหญ่ ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที ก็มาถึงจุดชมวิว ที่พร้อมจะหลอกล่อเอาชีวิตชิลๆ ของคุณ

เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดทุกเมื่อ . .

"ตัวเลขบอกค่า" ของความสุขที่กำลังดี โดยไม่ต้องมี " แอร์คอนดิชั่น " มาปรุงแต่งใดๆ
 

ณ สถานีส่องสัตว์ กับทัศนียภาพที่ทำให้คุณแทบลืมหายใจ

ภาพวาดสวย ๆ แปะทับไว้บนฝาบ้านเก่า ๆ

เมื่อถูก " กลืนกิน " ก็ต้องทำตัวให้ " กลมเกลียว "

สวรรค์บนดิน ?  หรือมีใครดึงวิมานจากฟ้า ลงมาต่ำ !!

ผมใช้เวลาอยู่บนเขาใหญ่ไม่นานครับ ตามจุดประสงค์ของทริปเลย

คือต้องการแค่เก็บภาพสถานที่อันเป็นทางผ่านเท่านั้น

แม้จะแค่ระยะเวลาสั้น ๆ ก็ทำเอาใจไหวสั่นคลอน แทบอยากเร้นกายลงนอน

กกกอดกับขุนเขาใหญ่ อย่างไม่อยากหนีไปไหน..

แต่จะเก็บภาพความทรงจำดี ๆ เอาไว้ โอกาสหน้า จะมาเยี่ยมเยือนใหม่กับคนรู้ใจ . . กับ " ใครสักคน "

ภาพขาลง ที่จริงสภาพตอนนั้นเปล่าเปลี่ยวมาก มันมืดมิดวังเวงน่ากลัวไปหมด #ผมนี่ยังเสียวสันหลังอยู่เลย

บ๊าย บาย เขาใหญ่ 

ร่ำลาและอาลัยจากเขาใหญ่ สถานีต่อไปคือ " สุสานทุ่งมน " 

โดยมีจุดมุ่งหมายคือ ไปกราบสรีระสังขาร " หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ " พระอาจารย์ที่เคารพรักบูชาสุดหัวใจ

พระสุปฎิปันโน ที่มีอยู่จริง 

ช่วงชีวิตนึง มันไม่ง่ายนักหรอก ที่จะมีอะไรมาเปลี่ยน..คนหยาบคายให้อ่อนโยน เปลี่ยน..คนเย็นชาให้กล้าที่จะเดิน เปลี่ยน..คน ๆ หนึ่ง ที่เชื่อมั่นในตัวเองให้ยอมศิโรราบ

" พระอาจารย์ " ที่เปลี่ยนชีวิตผม มีเรื่องราวปาฏิหาริย์มากมาย จนยากเกินจะบอกเล่า 

น่าเสียดายที่หลวงปู่ละสังขารเมื่อปีที่แล้ว แต่สรีระของท่านไม่เน่า ไม่เปื่อยและประดิษฐานอยู่

ณ ปราสาทเพชร สุสานทุ่งมน อ.ปราสาท จ.สุรินทร์

** แนะนำให้หาโอกาสสักครั้งในชีวิต ไปกราบเพื่อเป็นสิริมงคล แม้จะสัมผัสไม่ได้ แต่หลวงปู่ก็รับรู้ ผมขอยืนยัน!!