เมื่อเดิอน กรกฏาคมที่ผ่านมา ผมและครอบครัวอยากไปพักผ่อนชายทะเล รู้ทั้งรู้ว่าเป็นหน้าฝน แต่ใจมันอยากไปนะครับ แลยคว้ากล้องคู่ใจหลังจากจองห้องพักที่ seashell village resort & spa เรียบร้อย ก็มันฤดูฝนครับ ฝนมันก็ต้อนรับแขกอย่างครอบครัวผมอย่างดีไปตลอดเส้นทาง จนถึงที่พักเอาสัมภาระเก็บฝนก็เริ่มเบาลง ผมเลยไม่อยากเสียเวลา ขับรถยนต์คู่ใจออกเดินทางรับลมฝนไปยังสถานที่ๆว่างดงามอย่างที่เราฝันไว้ นั่นคือสะพานเฉลิมพระเกียรติครับ
ผมต้องรีบจากสะพานเฉลิมพระเกียรติอีกครั้งเมื่อฝนอีกลูกเริ่มเม็ดใหญ่ขึ้น เราขับรถออกไปและต้องสะดุดกับป้ายบอกทางเพื่อไปอุทยานแห่งชาติน้ำตกพริ้วอันเรื่องฤา เราขับรถไปตามป้ายบอกทางในใจก็ภาวนาให้ฝนหยุดตกเสียที และก็เป็นความจริงอย่างอัศจรรย์ เมื่อเรามาถึงหน้าอุทยานน้ำตกพริ้ว
พวกเรารีบลงจากรถยนต์อย่างตั้งใจ เมื่อจ่ายค่าเข้าเราต้องค่อยๆเดินขึ้นไปบนเขาช้าๆเนื่องจากเส้นทางนั้นชื้นแฉะ แต่นักท่องเที่ยวก็ไม่มากนัก (ที่จริงงจะมากกว่านี้ ก็พี่ฝนเล่นตกอย่างนี้จริงไหมครับ) เสียงน้ำตกแว่วมาแต่ไกลเพื่อต้อนรับ เราเดินขึ้นมาช่วงแรก ก็ตระการตาด้วยสายน้ำอันมากมาย ฝูงปลาแหวกว่านับ ร้อยพัน
หลังจากชื่นชมฝูงปลาอันมากมายแล้วก็เดินต่อครับ เพื่อจะไปดูต้นทางแห่งน้ำตก ระหว่างทาง สายน้ำกระทบก้อนหินเสียงดัง จนถึงต้นทางของน้ำตก ความเหนื่อยล้าก็เริ่มผ่อนคลาย เรานั่งพักทานน้ำท่ามกลางความเปียกชื้น และได้พบพานกับความงามอีกลักษณะ นั่นคือเจดีย์ครับ (ขอโทษผมจำชื่อไม่ได้แล้ว แต่รู้มาว่ามันเก่าแก่แล้วครับ ใครอยากรู้ก็ลองไปดูเอานะครับ) ที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่ย้ำ และ มอส จนเขียวขจีไปทั้งองค์เราเที่ยวชมอีกสักระยะ เจ้าหน้าที่ก็มาตามครับ บอกว่าฝนจะเริ่มตกอีกตรงที่เราอยู่อาจมีอันตราย เราก็เลยรีบลงจากเขา และกลับที่พัก ซีเชลล์ วิลเลจ รีสอร์ท อย่างใจเย็น
พวกเรากลับมานอนพักที่ ซีเชลล์ วิลเลจ รีสอร์ท อย่างสบายใจด้วยการตกแต่ง การบริการ ที่ยอดเยี่ยม เราหลับกันอย่างสุชสบาย เพื่อรีบตื่นแต่เช้า เพราะทางโรงแรมได้บอกว่า ยามเช้าที่นี่งดงามและมีมนต์สะกดให้ชื่นชมความงามได้เป็นเวลานาน ผมเลยเป็นคนแรกที่ตื่นเช้าที่สุด เพื่อมาพบกับสิ่งนี้ครับ
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จพวกเราก็เดินทางอีกครั้งครับ เพื่อไปจังหวัดตราดเมืองชายแดนอีกแห่งของประเทศไทย ที่หลายคนบอกมาว่าเราควรจะได้เจอกับธรรมชาติของสัตว์โลกที่มีความพิศวง ผมเดินทางฝ่าลมฝนเช่นเคยมาประมาณ 2 ชั้วโมงเศษ จนมาถึงจังหวัดตราดสมใจ เลี้ยวลัดไปตามเส้นทาง เพื่อไปตามเส้นทางที่เพื่อนสนิดของผมได้บอกไว้นั่นคือ ร้านอาหาร "คนพลัดถิ่น" ชื่อฟังดูแปลกๆนะครับ เมื่อเรามาถึงสภาพก็คือร้านอาหารทั่วไปนั่นเอง มีบ่อน้ำสีเขียวขนาดใหญ่ มีซุ้มไว้ตั้งโต๊ะอาหารไว้ริ่มน้ำ
ผมก็ยังงงๆว่าจะมีอะไรดีนะที่นี่ ต้อเมื่อถามไปยังคนในร้านเขาก็บอกให้รอชมเพราะความตื่นตาตื่นใจกำลังมาในอีกไม่นาน เมื่อพนักงานในร้านอีกคนได้ลงเรือลำเล็กไปกลางบ่อน้ำ ที่ปลายฟ้าก็มีฝูกนกมากมายเริ่มบินวนมาแต่ไกลเข้ามาใกล้ขึ้นๆ จนเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่นกธรรมดา มันคือเหยี่ยวแดงตัวใหญ่พอๆกับแม่ไก้ หลายร้อยตัว บนวนไปมา
และทันทีที่พนักงานในร้านโยนอาหารลงบ่อปลา เจ้าเหนี่ยวพวกนี้ต่างบินลงมาแย่งอาหารปลากินกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน เป็นที่น่าอัศจรรย์ธรรมชาติมากครับ จนแทบลืมสั่งอาหาร
หลังจากชมเหยี่ยวแดงแห่ง จังหวัดตราดแล้วเราก็เดินทางกลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง เพื่อจะชำระค่าห้องพักและเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพื่อจะได้เตรียมพร้อมในการทำหน้าที่การงานในวันรุ่งขึ้น ช่วงเดินทางกลับที่พัก เราผ่านสะพานเฉลิมพระเกียรติอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีฝนเป็นอุปสรรค์เราเลยขอชื่นชมความงาม เพื่อความทรงจำที่ดีตลอดไปครับ
หลังจากยืนชมอาทิตย์ยามเช้าอย่างอิ่มใจแล้ว เราก็กลับมาที่ห้องอาหารเพื่อรับทานอาหารเช้าที่โรงแรมตระเตรียมไว้อย่างดี
หลังจากชมความอัศจรรย์ของธรรมชาติแล้ว เราก็ต่างสั่วงอาหารมาทานอย่างเอร็ดอร่อย ต้องบอกได้เลยครับว่า คุ้มตรัล ทั้งการชมธรรมชาติ อาหารก็อร่อย ราคาย่อมเยาว์
