บ้านเผ่าลาหู่ โครงการครูบ้านนอก

ครูบ้านนอก

ฝันว่าอยากจะมาโครงการนี้ตั้งแต่มหาลัยละคะ แต่ได้มาอีกทีก็อายุปาไปเกือบครึ่งคนละ .. แบกกระเป๋าไปคนเดียวคะ ใจล้วนๆ สมัครเข้าโครงการ โอนเงิน พร้อม วันไปจริงเกือบตกรถ ออกจากบ้านสาย นั่งรถ บขส 99 จากหมอชิตไป รถโค้งตรงอ.เชียงดาวหนักมาก แทบอวก กว่าจะถึงฝาง ไปคนเดียวก็จริง แต่ไปเจอคนที่ไปโครงการเดียวกันบนรถอีก หลายคนเลย เราก็ทักๆกันในรถ ได้เพื่อนเลยคะ ทีเเรกเห็นรถที่ขนครูไปในหมู่บ้านก็ตกใจ "คันนี้จริงหรอตัวเธอ" เป็นรถบรรทุกขนไม้ สนิมเต็มคัน แต่ พูดเลยว่า ขาลุย จะรู้สึก สนุกกับระบบขนส่งแบบนี้มาก แค่ได้ปีนขึ้นลงก็มันส์แล้ว

เมื่อรถขนครูมารับ เราก็เดินทาง เข้าไปยังที่เค้าจัดไว้ เพื่อทำความรู้จักกันก่อน จากนั้น เที่ยงจึง นั่งรถคันเดิม เข้าหมูบ้าน พูดเลยว่า หัวแดงเชียว ไม่ต้องย้อมผม 555 ทางเเคบอยู่คะ เข้าไปไกล ฝุ่นแดงๆเต็มหัวเบย แต่คิดว่าที่อื่นคงลำบากกว่านี้ ที่นี่ ไฟเข้าถึง แต่สัญญาณโทรศัพท์ไม่มี รถขนครูจอดที่ บ้านแม่นาวาง เป็นชนเผ่าลาหู่คะ แยกครูเข้าบ้าน หลังละ 3 คน โชคดีจริงๆ ที่อยู่บ้านที่แม่ทำกับข้าวอร่อยเหาะไปเลย แม่ดูแลดีมากเลยคะ อย่ากับ เป็นแม่เราจริงๆ แม่คุยเก่งงง อัถยาศัยดี ที่นี่เรียกเราครูทุกคนเลย เราก็แทนตัวเองว่าครู ถึงแม้อยู่ที่บ้านเราจะมีอาชีพอื่นก็เถอะ แต่ที่นี่ เราเป็นครูทุกคน เราอยู่ 3 คืน 4 วัน มีแบ่งฐานสอน แล้วแต่ใครจะงัดอะไรมาสอน ส่วนใหญ่เน้นภาษา เพราะเด็กบางคน พูดแต่ภาษาพื้นฐิ่นคะ เราก็เรียนรู้ภาษาเค้ามาด้วย แลกเปลี่ยนกัน มีเล่นกีฬากระชับมิตร ทำป้าย สร้างสนามเด็กเล่น เป็น 4 วันที่มีความสุขมากจริงๆ ไม่เสียใจเลยที่ได้ไป ดีใจที่ พาตัวเองไป ดีใจที่มีคนชักจูงเราไป เป็นประสบการณืที่ดี ที่ชีวิตนึงจะจำไว้อย่างดี และ ทำต่อไปเรื่อยๆ หลงรักโครงการครูบนดอยนี้ซะแล้วหละคะ ^__^