อยากไปเที่ยวววววว เดอะแก๊งปากหมาฯ ตั้งเป้าเข้าประชุมสายกันอย่างเร่งด่วน แต่จริงๆ แล้วเรามีแผนไว้แล้วแหละ ^^ ว่าจะเปิดทริปไปน้ำตก"ทีลอซู" บวกกับการรับน้องสมาชิกใหม่เข้าเดอะแก๊งฯ 

น้องๆ เอ่ยปากอยากไปเดินป่าเหมือนพี่ๆ... ได้ได้ จัดให้ ....จัดใหญ่ไฟกระพริบไปเล้ย ^^  รอบนี้มีเพื่อนฝาหรั่งตัวโตไปกะเราด้วย หลอกล่อมาจนสำเร็จ ^^

ตั้งเป้าเตรียมการทุกอย่างตั้งแต่โทรจองกับทางเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผาง อ.อุ้มผาง จ.ตาก เพราะความที่ข้อเข่ายังไม่หายบาดเจ็บและสมาชิกไปกันเกิน 5 คน จึงขอให้น้องมังคุดพักรอบนอนอยู่บ้าน และเหมารถตู้กันไป 

เตรียมความพร้อมทุกอย่าง อุปกรณ์ เสื้อผ้าที่เบาและเปียกน้ำได้ เสื้อกันฝน เตรียมใจเล่นน้ำกันเต็มที่ และแล้วความฝันก็สลาย ToT เจ้าหน้าที่โทรมาแจ้งก่อนถึงวันนัดหมายออกเดินทางเพียง 1 วัน ว่าฝนตกหนัก น้ำป่าไหลหลากปิดเส้นทาง ไม่สามารถเข้าไปในพื้นที่ได้ อ่ะ อ่ะ อ้าวววว เอาไงหละงานนี้ ประชุมเครียด เปลี่ยนแผนกะทันหัน 

ใจมันเต็มที่ พร้อมจะลุยแล้ว มันเลยมีอาการ....เจ็บแปลบขึ้นมาทันที อกหักใช่ไหมแบบนี้ เหอะเหอะ !!!!

แต่เดอะแก๊งฯ ตั้งหน้าแล้วไม่มีถอย สาวเท่ห์หาสถานที่ใหม่ งั้นเราไปเมืองปัวกัน เอา เอาว่ะ!!!! ไปไหนไปด้วยอยู่แล้วไม่คิดมาก ค้นหาสถานที่อย่างด่วน_

สรุปเราตกลงกันไปนอนที่ สะ-กาด-ดี โฮมสเตย์ แต่เพราะความซน สาวเท่ห์เห็นรูปที่ถ่ายไว้ในเพจของ ดอยสกาด เห็นรูปวิวที่น้องเจ้าของถ่ายบนดอยแล้วเกิดความอยากไปสัมผัสเราเลยติดต่อไปขอพักหนึ่งคืนและจะไปนอน ณ ที่ตรงนั้น แต่น้องเจ้าของโฮมสเตย์บอก

"พี่คับ ตรงนั้นมันไม่ใช่ที่พักนะ แต่มันคือเถียงนาของชาวบ้าน และที่สำคัญไม่มีน้ำไม่มีไฟ ไม่มีผ้าห่มอุ่นๆนะคับ ฝนก็ตกด้วย"

แล้วไง ใครกลัวหรา 5555 เพราะความซนและรั้น "ไม่เป็นไรคะ เตรียมเต้นท์มาแล้ว นอนกันได้" แต่น้องเขาคงคิดในใจ ไม่อยากพูดออกมา _เห้อ!!!! พวกพี่ไม่กลัว แต่คนลำบากคือตรู" 5555  ขออภัยเด้อค้าเดอะแก๊งฯ ก็เป็นยังงี้แหละ โปรดให้อภัย

นั่งรถขึ้นสายเหนือผ่านเส้นทางถึง ตำบลสกาด อำเภอปัว จังหวัดน่าน ระยะทางประมาณ 740 กิโลเมตร ลัดเลาะเรื่อยๆ มาเรียงๆ ถึงที่หมู่บ้านเกือบ 8.30 น. หิวมากมาย มาถึงน้องชัยยินดิ์เจ้าของสกาดดีโฮมสเตย์ได้สาธิตการชงกาแฟดริปอุ่นๆ พร้อมชากุหลาบหอมๆ ไว้ต้อนรับเป็นอย่างดี จนแล้วจนรอดน้องยังเป็นห่วงเดอะแก๊งฯ จึงเสนออีกครั้งว่า "พี่คับ ที่บ้านก็พอมีห้องว่างนะ เปลี่ยนใจไหม?" 555555 ยากแล้วหละ ถ้าทางไม่ขาด ต้นไม้ไม่ล้มดักทาง ก็จะไปให้ได้ เอ้า!!!! เอาว่ะ ไปก็ไป ^^

ก่อนออกเดินทาง เราจึงขอดื่มด่ำกะบรรยากาศที่นี้นิดหน่อย พอให้ได้เตรียมตัวเตรียมใจกันออกเดินทาง แต่โชคดีที่น้องชัยยินดิ์มีบริการขนเต้นท์และสัมภาระของเดอะแก๊งฯ ฝากไปกับรถกระบะของชาวบ้านไปให้ ณ จุดหมายก่อน ส่วนตัวเราจะได้เดินชิลล์ๆ ลั้นล้ากันไป

เสร็จภารกิจส่วนตัว ดื่มน้ำ-ปัสสาวะ _อาบน้ำกันเรียบร้อย ก่อนลุยป่า น้องชัยยินดิ์บอก พวกเรามาจังหวะดี ที่หมู่บ้านกำลังมีกิจกรรมตีพิ ในประเพณีกินโสลด ซึ่งทำขึ้นเพื่อเป็นการเลี้ยงขวัญข้าวและเลี้ยงผีประจำหมู่บ้าน และจะทำกิจกรรมตีพิที่จะจัดในช่วงหลังฤดูการเพาะปลูก โดยจัดงานกัน 7 วัน 7 คืน ซึ่งเดอะแก๊งฯ โชคดีมาทันในวันสุดท้าย จึงขอเข้าร่วมนิดหน่อย

การตีพิ คือการตีเกราะเคาะไม้ไผ่เพื่อเป็นจังหวะ จริงๆ แล้วน้องชัยยินดิ์ได้บอกเล่าเรื่องราวและความเป็นมาเป็นไปของกิจกรรมตีพิแล้ว แต่เพราะมัวแต่สนุกสนานไปกับการแสดงและการร้องเพลงของชาวบ้าน จึงลืมโหม้ดเล้ย อิอิ เก๊าขอโทษ

ถึงเวลาลุยป่า โก โก โก >>>>

ร่วมถ่ายรูปกะชาวบ้านเสร็จ พวกเราก็ลุยกันต่อโดยการเดินเข้าป่า โดยการนำของน้องอีกคน ขอโทษนะ จำชื่อไม่ได้แล้ว แต่ยังจำคำสัญญาที่บอกว่าจะกลับไปเที่ยวชมไร่ชากับสวนโกโก้ได้ อิอิ 

น้องดูแลพวกเราอย่างดี พาลัดเลาะเดินเข้าป่าไปอีกทาง แต่ดูๆเหมือนจะแกล้งกันป่าวกะเส้นทาง เว้ออออ

เดินกันไป ลื่นล้มกันไป ชมนกชมไม้กันไป ถ่ายรูปกันไป และเม้ามอยกันไป 

น้องพาชมใบอ่อนของต้นชา ที่สัญญาว่าจะหาเวลากลับไปอีกครั้งเพื่อไปบุกไร่ชาที่อยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง 

ฝนตกลงมาเป็นระยะ เดอะแก๊งฯ รีบใส่ชุดกันฝนเพราะกลัวอุปกรณ์และของใช้ที่ถือมาจะเปียกแต่เหมือนแกล้งกัน ตกลงมาเหมือนเทวดาฉี่ พอให้หัวเปียกแล้วก็หาย แต่โชคดีที่แดดไม่ร้อน เลยเดินกันไปแบบ สบาย สบาย ชิลล์ๆ

ได้ขนมต้มมาจากแม่ของน้องชัยยินดิ์ บอกเอาไว้กินระหว่างทางเมื่อหิว แต่พวกเราโซ้ยกันตั้งแต่ออกเดินมันจึงหายไปอยู่ในท้องตั้งแต่ยังไม่หิว ผิดวัตถุประสงค์ของแม่นิดหน่อยแต่เพื่อเพิ่มพละกำลังตุนแรงไว้ อิอิ หวังว่าคงให้อภัยนะคร้า

เดินๆ หยุดๆ ไม่รู้หรอกว่ากี่กิโล แต่เพลิดเพลินกะความสวยงามของสองข้างทางมั๊วกมาก 

และแล้วก็ถึงจุดหมายของเรา เถียงนาน้อยๆ ที่มีวิวสวย 360 องศา 

เราแบ่งหน้าที่กันเสร็จสรรพ ฝ่ายกางเต้นท์ ฝ่ายจัดและดูแลความพร้อมของสถานที่ จัดหามุมของการถ่ายหนักถ่ายเบา ฝ่ายเตรียมอาหาร และฝ่ายถ่ายรูป 5555

ไม่นานทุกอย่างพร้อม ถึงเวลาปลดปล่อยอารมณ์ไปกับความสวยของธรรมชาติ นั่งพัก พูดคุย หยอกล้อ และทอดอารมณ์ไปกับบรรยากาศ 

เป็นอารมณ์ที่ถือได้ว่าชิลล์สุด เพราะจะตะโกนแหกปากทำอะไรก็ไม่มีใครมาสนใจ แต่ชาวบ้านอาจจะได้ยินเสียงบ้าง แต่ช่างมันเถอะ 555 ขอแค่ได้ปลดปล่อยมัน ชาวบ้านอาจไม่ถือสา

อ่อ ต้องบอกก่อนว่าการมาเยี่ยมเยือนของเดอะแก๊งฯ ในครั้งนี้ ชาวบ้านได้รับรู้กันแล้วว่ามีคนประเภทหน้าแปลกเข้ามาในหมู่บ้านและต้องการบุกล้ำพื้นที่นาเพื่อมาขอพักนอน เพราะก่อนที่เดอะแก๊งฯจะเข้ามาต้องขออนุญาตเจ้าของพื้นที่ผ่านน้องชัยยินดิ์ก่อน และเราได้สนับสนุนให้ชาวบ้านมีรายได้จากการดูแลพวกเราเรื่องอาหารการกินและการขนสัมภาระขึ้นมา ไม่งั้นขึ้นมาสุ่มสี่สุ่มห้าอาจโดนคดีข้อหาบุกรุกได้ แล้วจะหาว่าเดอะแก๊งฯ ไม่เตือนนะจร้า

กินอิ่มเสร็จ ท้องตึงหนังตาหย่อน เราพูดคุยกันแป๊บหนึ่งเพราะแต่ละคนเรื่อมหมดสภาพ เพลียกับการเดินทาง โปรดอย่าถามว่าแล้วพวกเราอาบน้ำที่ไหนกัน 5555 ไม่มีคร้า ไม่อาบ ค่อยเก็บไปอาบที่บ้านกันทีเดียว ต่างคนต่างพูดไม่ออกได้แต่มองตาเท่านั้นแล้วก็มุดเต้นท์จับจองพื้นที่ของใครของมัน ตามอัธยาศัย

กำลังหลับเพลินๆ เอ๊ะทำไมมันหนาวกว่าปกติ สะดุ้งตื่นได้ยินเสียงฟ้าร้อง ครึมๆ ควานหาไฟฉาย เฮ้ย!!!! ตื่น ตื่น น้ำท่วมแล้ว สาวสวยเรื่องเยอะสะกิดปลุกเพื่อนๆ สาวใหญ่งวยเงียตื่น แต่พอไปสัมผัสกะน้ำสะดุ้งโหยง 

ตื่น ตื่น ทุกคน น้ำท่วมเต้นท์แล้ว เห้ยยยย เรานอนอยู่บนดอย น้ำยังตามมาท่วมถึงในเต้นท์ได้เน้อออ 5555

สาวมั่นแห่งปีน้องใหม่ตื่นมาแบบ งง งง อ้าวน้ำท่วมหรา หนูกำลังฝันดีอยู่ น้ำเสียงราบเรียบ แล้วนอนต่อ 5555 เห้ยยยยย ตื่น ขนของหนีน้ำก่อน ทั้งกระตุ้น เขย่า ตบ ตี เตะ ตามความแรงของลำดับการกระตุ้น จนทุกคนช่วยกันยกโยกของหนีน้ำไปอยู่บนเถียงนา ทั้งของและคนสละเรือทิ้ง กองรวมกันอยู่บนเถียงนา

เห้อ _ โอเคนะ ของไม่เสียหายทุกคนปลอดภัยดี สาวเท่ห์ถอนหายใจ เอ๊ะ อ้าวแล้วฝาหรั่งของเราหละ อยู่ไหน สาวคิกขุตะโกนหาเพื่อนแต่เงียบไม่มีเสียงตอบรับ สาวเท่ห์เดินไปเขย่าเต้นท์ ยู ยู เวคอัพ (you you wake up) สาวเท่ห์บอก ลุกขึ้น น้ำท่วมเต้นท์แล้ว แต่ฝาหรั่งบอกไม่เป็นไร เย็นดี 555555 แล้วนางก็นอนต่อ สาวห้าวบอกเดี๋ยวได้ปอดบวมเป็นเรื่องอีก สาวๆ จึงพร้อมใจกันลากออกมาจากเต้นท์

ฝาหรั่งลุกออกมาอย่าง งง งง เลยบอกงั้นขึ้นไปนอนบนเถียงนา ตอนนี้ทุกคนตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัว คือ นั่งกอดกันกลม อบอุ่นอยู่บนแคร่เล็กๆ ที่รองรับน้ำหนักของคนทั้ง 8 คน รวมกันอยู่ เวลาในขณะนั้นตี 1 นิดๆ ตัดสินใจนั่งพูดคุยกันรอจนกว่าฝนจะหายตก แต่สถานการณ์เหมือนจะตกหนักกว่าเดิม คุยกันก็แล้ว ร้องเพลง เล่มเกมส์ เล่าเรื่องผีสารพัดเรื่องที่จะคุยกันก็ไม่พ้นความง่วง จึงขยับขยายหาพื้นที่สำหรับเอนหลัง นั่งพิงกันบ้าง สลับฟันปลากันนอน จนเพลียหลับไปเกือบตี 5 ที่สะดุ้งตื่นเพราะเริ่มปวดฉี่ 

สมาชิกน้องคนเล็กรีบสะกิดบอก พี่ๆ ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหนูหน่อย อ้าว!!! ปวดเองก็ไปเองดิ คนยิ่งง่วงๆ 555 แกล้งเด็กรับน้องซะเล้ย แต่ โธ่พี่ มันวังเวงอ่ะ แล้วมันยังไม่สว่างเลย ฝนก็ตก ปล่อยให้หนูไปคนเดียวหรา พูดเสียงอ่อยพร้อมส่งสายตาเว้าวอน 

เอ้า ไปไป ไปเป็นเพื่อน แต่ขอไปส่งแค่ปากทางนะ หาทำเลเอาแล้วกัน แล้วอย่าไปเหยียบกับระเบิดที่พี่ๆ เขาวางไว้ก่อนหน้านี้หละ 5555 น้องหนูเล็กเดินตามหน้างอนๆ แต่แฝงด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ที่หลอกล่อให้สาวสวยเรื่องเยอะออกจากถุงนอนได้สำเร็จ

รุ่งเช้า ทุกคนอยู่ในสภาพไม่ได้แตกต่างกันคือ สภาพดูไม่ได้ 5555 เรารีบสำรวจเต้นท์และความเสียหายจากน้ำที่ท่วม และจัดแจงเก็บสัมภาระ เพราะนัดรถชาวบ้านมารับประมาณ 8 โมงเช้า เลยต้องรีบทำตัวเองให้มีสภาพดูได้ก่อนที่ชาวบ้านจะมาเจอ 5555

ฝนยังตกพร่ำๆ ตลอดเวลา การเก็บข้าวของทุลักทุเลพอสมควรเพราะต้องแบกของที่เมื่อวานฝากรถมาส่งเพื่อเอาไปขึ้นรถอีกจุดที่รถไม่สามารถขึ้นมารับถึงที่ได้เพราะฝนตกหนักและถนนลื่นมาก แต่เดอะแก๊งฯ ไม่หวั่นอยู่แล้ว มีแรงกระตุ้นรีบขนของเพราะเริ่มหิวและเหนื่อยอยากอาบน้ำและนอนเพราะตลอดคืนหลับๆ ตื่นๆ ตลอดเวลา

กินข้าวอิ่มหนำสำราญ ร่ำลาทุกคนเสร็จ รีบตขึ้นรถต่อไป คืนนี้เราจะไปหาที่นอนกันในตัวอำเภอ แต่เรายังไม่มีที่นอน และนั้นไม่ใช่ปัญหาของเดอะแก๊งฯ เรามีน้องเจ้าของรถตู้เป็นไกด์ชั่วคราว แค่บอกความต้องการคือ หาที่สบายๆ ไม่ไกลมาก เป็นทางผ่านจุดท่องเที่ยวและที่สำคัญต้องไม่แพง 5555 น้องเริ่มกุมขมับและถอนหายใจ จนแล้วจนรอดก็สามารถหาได้ เดอะแก๊งฯไม่เคยเกี่ยงที่จะนอนที่ไหน แต่คืนนี้ขอนอนบนฟูกอุ่นๆ สบายๆ หน่อยละกัน ชดเชยกะการไม่ได้นอนเมื่อคืน เราเลือกเข้าที่พักก่อนจะไปท่องเที่ยวกันต่อ 

ขออภัยคะ ชื่อที่พักจำไม่ได้เพราะมัวแต่ศึกษาเส้นทางเพื่อท่องเที่ยวจุดอื่นๆ 

เราเลือกเส้นทางย้อนกลับตัวเมืองน่าน จริงๆ เมืองน่านเดอะแก๊งฯ ได้เคยมาเยือนแล้ว และไปสำรวจจุดท่องเที่ยวหลายที่อยู่ จึงเป็นการยากที่เราจะหาสถานที่ ที่ยังไม่เคยไป แต่เราก็ปักหมุดที่นี้ วัดภูเก็ต จุดชมวิวกลางทุ่งนา แต่มุมรูปก็จะเป็นมุมที่คล้ายคลึงกัน เพราะมีการจัดวางมุมให้นักท่องเที่ยวได้เช็คอินกัน 

มาเมืองปัวแล้วต้องไม่ลืมแวะ _ร้านโกโก้ วิลเล่ย์ ที่สมาชิกแต่ละคนชอบมากทั้งในขนม และเครื่องดื่มที่มีรสชาติของโกโก้เข้มข้นถึงใจ เดอะแก๊งฯ จึงขอแค่แวะชื่นชม เพื่อไปต่อ

สถานีต่อไปของเราคือกลับเข้าเมืองน่าน แวะตลาด วัดภูมินทร์ วัดพระธาตุแช่แห้งพระอารามหลวง พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติน่าน ซุ้มต้นลีลาวดี ศาลหลักเมืองน่าน และกินอาหาร เพียงเพราะต้องการพาสมาชิกน้องใหม่ที่ยังไม่เคยมา จ.น่านได้เห็นและเก็บภาพถ่ายความทรงจำ เดี๋ยวจะหาว่าเดอะแก๊งปากหมาฯ รุ่นพี่พาไปเจอแต่ทริปโหดๆ ทริปน่ารักๆ สบายๆ เราก็พร้อมจัดให้น้องเสมอ อิอิ