เมื่อไฮน์ซีซั่นที่ผ่านมา มีเพื่อนๆแบ๊คแพ๊คเกอร์ของเรา เดินทางมาบรรจบกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ณ โฮสเทลโอลดี้ฯ คนไม่มีแผนการใดๆ ไม่มีกำหนดวันกลับหรือวันไหนมาไหนอย่างชัดเจน ใช้ชีวิตนอนกองกันระเกะระกะ บริเวณพื้นที่โซฟา ที่นั่ง ที่สามารถเหยียดตัวทำตัวขี้เกียจได้ เราสองคนเลยมีไอเดียจัดแจงพาเพื่อนๆแกงค์นี้ไปเที่ยวซักหน่อย และ คีรีวงกต อ.นายูง จ.อุดรฯ ก็ปิ๊งขึ้นมาในหัว และทุกคนเห็นด้วยแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย

ความโชคดีของเรา คือมีเชฟผู้น่ารักอาสาพาขับรถไปเที่ยว ฝรั่งพวกนี้ก็ถือว่าโชคดีไปเลย แต่ว่ารถคันใหญ่ๆกลายเป็นรถปลากระป๋องแมคเคอเรลอิมพอร์ตทันที งั้นขอนับสมาชิกก่อนนะ 1. จีโอสุดหล่อจากลอนดอน อังกฤษ 2.จอนนี่ ลูกชายของพวกเราจากนิวเจอร์ซี่ อเมริกา 3.แซค พ่อหนุ่มนักรักเพื่อนต่างวัยของจอน จากอเมริกา 4.ทาคูยะ เพื่อนญี่ปุ๊นญี่ปุ่นคนดีผู้เสียสละ 5. พี่เกาหลี 6.พี่คนสุดท้ายจำประเทศไม่ได้ เหมือนเพิ่งมาพักเลยยังไม่ค่อยได้คุย และ เรา โต้ง เอกกี้เพื่อนผู้อาสาพาพวกเราขับรถเที่ยว รวม 9 คน ตัวเล็กทั้งนั้น

เราวางแผนกัน 1 วันโดยติดต่อไปที่ผู้ใหญ่บ้าน และผู้ใหญ่บ้านให้เบอร์คุณครูกับเรามาเพื่อติดต่อจองทริป ในหนึ่งทริปเราจะได้อาหารกลางวัน ได้นั่งรถอีแต๊ก (เป็นรถที่ชาวบ้านใช้ในการเกษตรต่อเติมตามใจชอบ) และได้เดินทางไปเล่นน้ำตก แต่เราขอคุณครูว่า อยากพาทีมไปน้ำตกออกนอกเส้นทางอื่นๆบ้าง ก่อนที่จะเดินทางไปทานอาหารกลางวันกัน เราออกเดินทางกัน 8.30 ระยะทางและการแออัดยัดเยียดทำให้ต้องหยุดพักกันบ่อยๆครั้ง ฝรั่งบ่น เกาหลีบ่น เพราะระยะทางค่อนข้างไกลสรุปรวมระยะเวลาที่เราเดินทางรวมเกือบ 3 ชั่วโมงถึงที่หมายประมาณเที่ยงพอดี เส้นทางการเดินทางสวยงามเพราะแต่ถนนมีส่วนที่ขรุขระบ้าง แต่เราได้เห็นทางคดเคี้ยว ภูเขา ต้นไม้ รอบข้าง มีลำธารเล็กๆไหลข้างๆทาง ถึงแม้ว่าเราจะเดินทางมาในหน้าแล้งก็ตามแต่ก็ยังพอมีน้ำและน้ำตกเล็กๆให้เราเห็นอยู่ตลอด

เมื่อเราเดินทางมาถึงบริเวณโรงเรียนเล็กๆ มีโถงโล่งที่มีแม่ๆชาวบ้านกำลังถักไม้กวาด ทำเสื่อ และมีของขายเล็กน้อย ฝรั่งเตรียมตัวเปลี่ยนกางเกงพร้อมเปียก แต่ที่ตื่นเต้นสุดๆคือเมื่อเจอรถอีแต๊ก ทุกคนต่างจับจองที่นั่งของตัวเอง พร้อมถ่ายรูปกันเรียบร้อยด้วยความตื่นเต้นกับประสบการณ์นั่งรถอีแต๊กครั้งแรก

และเราก็ออกเดินทางจุดจอดรถแรกของเราคือร้านขายของชำ แวะซื้อเบียร์เย็นๆขนมนิดหน่อยติดตัวไปเพื่อเพิ่มความชิล ที่สังเกตเห็น คือชาวบ้านแถวนั้นจะไม่ค่อยเห็นฝรั่งวัยรุ่นเป็นกลุ่มแกงค์บ่อยครั้งนัก ความน่ารักคือทุกคนโบกมือบ๊ายบายเหมือนเราทำพิธีแห่ฝรั่งยังไงไม่รู้ การเดินทางด้วยรถอีแต๊กมีความเด้งดึ๋ง กระโดด เอียงคอไปมา พร้อมกับต้องประครองกระป๋องเบียร์ของมีค่าของพวกเราไว้เป็นอย่างดี มีวิวภูเขาลูกเล็กๆน้อยๆ ทุ่งนาที่ไม่มีข้าว มีวัว ควาย ไก่ บ้านชาวบ้าน ให้ฝรั่งได้ตื่นเต้น และจุดที่สนุกก็คือเมื่อเราต้องเดินทางลงไปยังห้วยลำธารที่มีแต่หินกรวดเต็มไป ความคะยึกคะยักของรถอีแต๊ก เอียงให้เราได้ตื่นเต้น น้ำไม่ได้ใสมากแต่ไม่สกปรก ลำธารน้ำไหล พอให้เราเอาเท้าหย่อนจิบเบียร์ดูวิวเพลินเหลือเกิน

และเรามาถึงจุดแรกภูเขาน้อยๆ ที่มีน้ำตกเล็กๆพอให้เราได้ปีนป่าย ตื่นเต้น เล่นน้ำ อาบแดด ตามอัธยาศัยกันสักแป๊ป แค่นี้เราว่าฝรั่งหรือต่างชาติที่มาอุดรฯได้มาแอดเวนเจอร์นิดหน่อยแบบนี้ก็หนุกแล้วนะ แต่แค่นั้นไม่พอ จุดที่เราจะไปต่อเป็นไฮไลท์ของที่นี่เลย และก็ออกเดินทางกันต่อไปจุดถัดไป เราชอบการมานั่งรถอีแต๊กโคลงไปเคลงมา ดูวิวริมข้างทาง ภูเขาเนินเล็กๆ วิถีชาวบ้านมันเป็นความสุขราคาถูกมาก สูดหายใจโล่งปอดดีจัง และในที่สุดเราก็มาถึงเพิงธรรมชาติ ที่ถูกจัดเตรียมด้วยอุปกรณ์การกินแบบธรรมชาติ ช้อนที่เหลาจากไม้ไผ่ จานจากใบตอง แก้วน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ที่ถุกเหลาไม่ให้มีเสี้ยนอยากประณีต และเพิงที่ครอบครัวหนึ่งกำลังทำอาหาร ไก่ปิ้งง่ายๆ ข้าวเหนียวหุงในกระบอกไม่ไผ่ ต้มยำปลาต้มในกระบอกไม้ไผ่ ปลาเผา ส้มตำ เบสิคอีสาน โลคอล ที่เป็นซิกเนเจอร์ แต่ทุกอย่างที่รวมกันเราว่า ชาวบ้านให้ความพยายาม มีไอเดีย และความอร่อยเต็ม 10 ไปเลย ฝรั่งทุกคนเลิฟกับรสชาติอาหารและไอเดียของชาวบ้านมากๆ สิ่งที่เราชอบอีกสิ่งคือห้องน้ำที่นี่ถือว่าเป็นอะไรที่เบสิคแต่สะอาดไม่อายต่างชาติเลย ระหว่างทานอาหารก็ฟังเสียงน้ำตกไปด้วย เฮ้อ.. ชีวิตดี ต้องขอบคุณใครสักคนที่เป็นคนเริ่มแนวคิดสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้มากๆจริงๆ ขอบคุณความสุขเล็กๆที่แสนถูกมากๆที่ให้เรา