หากใจยังเซทะเลคือคำตอบ
หลังจากรีวิวแรกเขียนรีวิวแรกจบตัวผมเองก็เซมาพักใหญ่ๆ คิดอะไรฟุ้งซ่านไปซะเยอะ
จนสุดท้าย....เอาว่ะไหนๆก็ไหนๆแล้ว ออกไปเที่ยวคนเดียวมันเลยละกัน เอาให้มันเต็มที่ไปเลย

ทริปนี้ผมวางแผนไว้คร่าวๆว่าจะนั่งเครื่องบินไปลงที่สุราษฯ แล้วค่อยๆเที่ยวเลาะขึ้นมาทางรถไฟฟรี
ใช้เวลาทั้งหมด 6 วัน ซึ่งเยอะหน่อยเลยพยายามหาช่วงที่มันคาบเกี่ยวกับวันหยุดยาว จะได้ไม่เสียงานมากนัก
รูปและรายละเอียดอาจจะไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ เอาเป็นว่ารีวิวตามใจฉันแล้วกันครับ

สำหรับทริปนี้ผมใช้บริการกับสายการบินไทยสมายด์ ซึ่งจองได้ช่วงโปรผ่านดีลเลอร์ชื่อดังรายหนึ่ง
ซึ่งราคาก็น่าคบหาอยู่ครับประมาณ 8xx บาท ราคานี้รวมโหลดกระเป๋าและอาหารว่างบนเครื่องด้วย
การเดินทางเริ่มต้นจากสนามบินสุวรรณภูมิ มุ่งหน้าสู่สนามบินสุราษฯ ใช้เวลาประมาณเกือบๆชั่วโมงครับ

อาหารบนเครื่องก็จะมีขนมปังชื่ออะไรไม่แน่ใจรู้แค่ว่าเป็นไส้ไก่อุ่นมาร้อนๆ เสริฟคู่นมถั่วเหลืองแล้วก็น้ำเปล่า

หลังจากลงเครื่องใช้เวลามาประมาณชั่วโมงกว่าๆในการต่อรถมายังท่าเรือดอนสัก
จากท่าเรือดอนสักก็ใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งจะถึงเกาะสมุย....ระหว่างนี้มาดูวิวรอบๆกันบ้างครับ

จากจุดนี้จะมองเห็นท่าเรือพอดี

วิวรอบๆครับ ทะเลกว้างสุดสายตา

มาดูด้านหน้าเรือกันบ้าง

ภาพตัดมาที่เกาะสมุย ประมาณช่วงบ่าย 1 เกือบๆ บ่าย 2 ก็มาถึงท่าเรือหน้าทอน 
จากจุดนี้ผมเช่ารถมอไซค์สำหรับขับเที่ยวรอบๆเกาะ ซึ่งถึงเวลาก็ไปไม่รอบครับเกาะมันใหญ่ 55555

ก่อนจะเข้าที่พักก้ถ่ายรูปซักหน่อย

หลักจากงงๆกับเส้นทางมาพักใหญ่ก็มาถึงที่พักครับเป็นโฮสเทลเล็กๆชื่อสมุย บีช โฮสเทล ราคาก็ตกคืนละ 170 บาท
แต่วิวที่ได้ก็ใช่ย่อยครับ ติดหาดกันไปเลย(ลืมไป โฮสเทลตั้งอยู่หาดละไม อาจจะหาทางเข้ายากหน่อย)

แวะอาบน้ำล้างตัวซักพักก็ถึงคิวแว๊นรถทั่วเกาะครับ รูปไม่ค่อยเยอะครับเพราะจอดดูบ้าง หลงทางบ้างก็เลยได้เท่าที่เห็น

หลังจากเที่ยวแบบไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่ วันถัดมาต้องตื่นเช้าหน่อยเตรียมตัวกลับขึ้นฝั่ง
พอกลับขึ้นฝั่งแล้วกะว่าจะนั่งรถไฟฟรีไปชุมพรต่อกัน

ผิดแผนครั้งที่ 1....ดูเวลาผิดไป
ใช่ครับดันดูเวลารถไฟผิดพลาดไปผลสุดท้ายไปไม่ทันครับ ก็เลยตัดสินใจนั่งรถตู้เข้าชุมพร
ใช้เวลาร่วมๆ 3 ชั่วโมงหลับๆตื่นๆไปหลายรอบ สุดท้ายก็มาถึงชุมพรจนได้

วันนี้เสียเวลากับการเดินทางไปมาก เลยตัดสินใจไม่ออกไปไหนเดินเที่ยวใกล้ที่พักไป
วันนี้ยังคงพักแบบโฮสเทลเหมือนเดิม ชื่อ ซาลซ่า โฮสเทล เป็นแบบห้องพักง่ายๆเตียงสองชั้น ห้องน้ำรวม

ก่อนขึ้นห้องก้ไปหยิบแผนที่มา...เหมือนจะใช้เป็น  555

ที่พักอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟมาก เดินไปได้แบบสบายๆ และที่เด็ดกว่านั้นคืออยู่ใกล้ตลาดกลางคืนพอดี ของกินเพียบ

หลังจากเอาผัดไทลงท้องไปเรียบร้อยก็ต้องมาเดินย่อยกันหน่อย ไม่รู้จะไปไหนก็เลยไปเดินเล่นๆแถวสถานีรถไฟกันครับ

พรุ่งนี้ต้องไปหลายที่เลยตัดสินใจลองหาข้อมูลรถเช่า จนสุดท้ายมาได้พี่ที่อยู่ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวช่วยจัดการหาให้
อ่อ ศูนย์อยู่ติดกัยสถานีรถไฟเลยครับ หาไม่ยาก

หลังจากนอนเต็มอิ่ม ก็ตื่นมาจัดการเรื่องปากท้องนิดหน่อยก่อนออกไปเอารถเช่าแล้วออกเดินทางกัน
ที่แรกเลยแล้วกัน หนีอากาศร้าอนมาหลบอยู่ในป่านั่งดูน้ำตกกันก่อน
"น้ำตกกะเปาะ" ชื่ออาจจะไม่คุ้นหูเท่าไหร่ เป็นน้ำตกเล็กๆอยู่ทางอำเภอท่าแซะ ออกจากตัวเมืองไปน่าจะเกือบ 40 กิโลเมตร
ซึ่งมันก็ไม่น่าจะลำบากอะไร ถ้าเราไม่ไปพึ่งพาสุดยอดแอพอย่าง Google Map. ซึ่งทางดีๆมันก้ไม่พาไป เห็นออกทริปหน่อยก็โดนซะเลย
ระยะทางผ่านทั้งสวนยาง สวนปาล์ม ซึ่งโคตรจะวังเวง ทั้งๆที่มันมีทางเข้าจากถนนใหญ่ตรงมาเลย โดนจนได้  55555

ออกจากป่ามุ่งสู่หาดกันดีกว่า
จุดหมายต่อไปเป็น "อ่าวทุ่งซาง" ตามคำบอกเล่าของพี่เจ้าของโฮสเทลว่าตรงนี้น่าไป ทะเลสวย คนไปไม่มาก
ว่าแล้วก็ตามไปเลย ตลอดเส้นทางแทบไม่เห็นป้ายบอกทางไปหาดเลย ขับจนท้อสุดท้ายก็มาเจอจนได้ เกือบจะไม่ไปต่อแล้ว  5555

ระหว่างทางต้องผ่านสวนปาล์มอีกเช่นเคย แต่รอบนี้ถนนโอเคหน่อย และแล้วก็ถึงจนได้..........

ภาพแรกที่เห็นคือหาดทรายขาวทอดยาว น้ำทะเลใสๆไล่ระดับสีไปจนถึงขอบฟ้า มีภูเขา โขดหิน อะไรมันจะขนาดนั้น  55555

มาดูมุมกว้างๆแบบพาโนราม่าแบบเต็มๆกันหน่อย

นั่งโง่ๆซักพักจนบ่าย
เอาล่ะไปที่ต่อไปกันดีกว่า ไปชมวิวบน "เขาดินสอกันหน่อย"
ระหว่างทางรู้สึกทางจังหวัดชุมพรจะเริ่มมีการสร้างถนนเลียบชายหาดกันบ้างแล้ว แต่สุดท้ายมาสะดุดกับ "อ่าวบ่อเมา" 
มาเจอหาดขาวๆโล่งๆแล้วมันหยุดไม่ได้จริงๆ ถ่ายรูปหน่อยดีกว่า

หลังจากออกนอกลู่นอกทางมาซักพักก็มาถึง "เขาดินสอ" จุดชมวิวและนกเหยี่ยว ซึ่งตรงจุดบริการจะมีจุดให้ถ่ายรูปอยู่หลายจุด

แต่มาแบบนี้จะธรรมดาได้ไง มันต้องลำบากๆขึ้นเขาไปต่ออีกดิ ด้วยความห้าวผมตัดสินใจเดินขึ้นไปต่อโดยที่ลืมเอาน้ำขึ้นไป(ทั้งๆที่พี่เจ้าของโฮสเทลเตือนแล้วแท้ๆ)
แรกๆก็ชิวๆครับเดินตัวปลิวอากาศเย็นๆในป่า แต่หลังๆนี่ไม่แล้วครับหอบแดกกันไปเลย แต่สุดท้ายก็มาถึงจุดชมวิวจุดแรก

มากันแบบสองมุมกันเลย

ยังไม่พอไหนๆก็มาแล้วต้องไปให้สุดดิ ใจมันเรียกร้อง หลักจากใจมันเรียกร้องได้ซักพักขาก็เริ่มก้าวไม่ไหว น้ำก็หิว สุดท้ายก็ยอมแพ้ครับ ไม่อยากเป็นผีเฝ้าเขา  55555
สุดท้ายได้ลงมาพักหายใจ ดื่มน้ำ แล้วก็ถ่ายรูปตรงจุดบริการ

พอพักให้หายเหนื่อยก้ถ่ายรูปตัวเองหน่อยละกันเดี่ยวจะหาว่ามาไม่ถึง

ลงจากเขามาก็มาสะดุดกับ"หาดสะพลี"ไม่มีอะไรมากครับเห็นสะพานปลาก็เลยลงมาถ่ายดูเล่นๆ แถวๆนั้นมีตลาดนัดด้วยแต่ไม่ได้แวะครับ

มาถึงจุดหมายสุดท้ายของวันนี้(จริงๆจะไปให้ถึงปากน้ำแต่ดันไปใช้พลังงานทั้งหมดไปกับเขาดินสอหมดแล้ว 555) "หาดทุ่งวัวแล่น"
เห็นหาดทรายขาวๆทอดยาวไปประมาณ 2 กิโลเมตร ไม่มีร่มและเตียงผ้าใบมาให้เห็นรกตา และนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ครับ
ปูเสื่อนั่งหาอะไรกิน ชมวิวทะเลไป

ไหนๆแล้วขอหาอะไรกินริมหาดหน่อยดีกว่า

ถ้วยนี้ 25 บาทครับเครื่องมาแบบเต็มๆไม่กั๊กกันเลย

มื้อเย็นวันนี้ก็ไม่ได้ไปไหนไกลครับแถวๆตลาดกลางคืนเหมือนเดิม แต่วันนี้เข้ดครับไม่กล้าสั่งพิเศษ  55555
เมื่อวานผัดไท วันนี้ขอหอยทอดละกัน จานนี้ 45 บาท

ต่อกันเลย โรตี+โกโก้เย็น หมดนี่ 60 บาท อิ่มแล้วนอนได้

หลังจากพลาดการนั่งรถไฟฟรีครั้งแรกมาวันนี้ไม่พลาดครับ ต้องแหกขี้ตาขึ้นมาเลยทีเดียว รถออก 7 โมงเช้า วันทำงานยังตื่นไม่เช้าเท่านี้เลย 555
ใช้เวลาร่วมๆ 3 ชั่วโมงจากชุมพรมาประจวบโดยที่ไม่ได้หยิบกล้องมาถ่ายรูปซักชอต(ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการนอนนี่เอง 5555)

เริ่มแรกก็เขาโฮสเทลกันก่อนวันนี้มพักที่ "เดอ โฮสเทล" หาไม่ยากเท่าไหร่ อยู่ใกล้ๆกับธนาคารทหารไทย
ห้องก็อย่างที่เห็นครับเป็นเตียงสองชั้นเหมือนเดิม จำกัดห้องละ 4 คน แต่วันนี้มีผมนอนคนเดียวกรนได้เต็มที่หน่อย

ว่าแล้วก็เช่ารถมอไซค์แว๊นกันต่อ รอบนี้ดีหน่อยที่โฮสเทลมีให้เช่าพอดี วันละ 200 บาท แต่จะว่าไปถ้ามาประจวบเช่าแค่จักรยานก็ไปได้หลายที่แล้วครับ
ที่เที่ยวแต่ละที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก แถมยังมีเลนสำหรับจักรยานให้ปั่นริมชายหาดได้อีก

มาเริ่มที่แรกของวันนี้ดีกว่า "อ่าวมะนาว" จริงๆไม่ได้อยู่ในแผนเลยกะว่าจะไปขึ้นเขาล้อมหมวก แต่ดันลืมเช็คว่าเค้าให้ขึ้นได้เฉพาะช่วงวันหยุดยาวมา
ผิดแผนตอนนี้ก็เกือบหาที่ลงไม่ได้เหมือนกัน แต่ดูจากแผนที่ Google Map อีกแล้วก็เห็นชื่อของอ่าวมะนาวโผล่มาพอดี ลุยเลยละกัน
อยู่ไม่ห่างจากที่พักด้วย เส้นทางก็ไปง่ายๆเลยครับ วิ่งเข้ากองบิน 5 ไปเลยอ่าวตั้งอยู่ที่กองบินที่ 5 จังหวัดประจวบฯ มีป้ายบอกทางตลอดไปง่ายดี

ภาพแรกที่เห็นก็จะเป็นหาดทรายขาว โค้งๆ เห็นวิวของเกาะต่างๆ และภูเขาชัดเจน ริมหาดก็จะมีต้นสนเต็มไปหมด(จริงๆน่าจะตั้งชื่อว่าอ่าวสนมากกว่าเพราะต้นสนเยอะมาก แถมแถวนี้ไม่เห็นจะมีมะนาวซักต้น...มันตั้งชื่อว่าอ่าวมะนาวได้ไงฟ่ะ   5555)
หาดสงบดีครับ ถึงนักท่องเที่ยวจะเยอะกว่าหลายๆที่ ที่ผมผ่านมา แต่ดูไม่วุ่นวายเลย เอากันตรงๆคืออยากจะนั่งโง่ๆตรงนี้อีกซักวันมาก นั่งใต้ร่มไม้ รับลมทะเลเย็นๆ ยิ่งถ้ามีเบียร์เย็นๆซักหน่อยนี่.........

มาต่อกันอีกที่กันเลย "เขาช่องกระจก" จริงๆก่อนหน้านี้ไปหลงทางอยู่ "คลองวาฬ" มาดูจากแผนที่มันน่าจะเป็นทะเลสาบแต่ขับไปไม่เจอ ก็เลยมานี่ดีกว่า เห็นว่าเป็นจุดชมวิวอีกจุด น่าจะพอทดแทนเขาล้อมหมวกได้
ภาพแรกที่เจอคือ เอ่อ บันไดกี่ร้อยขั้นเนี่ย ไหนๆก็มาถึงจะพลาดได้ไง ระหว่างทางขึ้นไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย เนื่องจากเกรงใจเจ้าที่(มันก็คือลิงนี่แหละครับ ห้องของไปเยอะเกรงว่าจะไม่สะดวกเดี๋ยวจะไปมีเรื่องกับเจ้าถิ่นเอา)
ขึ้นมาเหนื่อยแทบแย่ก็มาถึงกะจะนั่งพักหน่อยก็ไม่ได้เห็นคนนั่งนิ่งๆมันเดินเข้าใส่อย่างเดียวเลย สุดท้ายได้วิวจากกล้องมือถือ(เอาสะดวกไว้ก่อนถ้าหยิบกล้องออกมาเกรงว่าจะไม่ปลอดภัย)

ที่ต่อไปมาสะดุดกับชื่อ "อ่าวน้อย" ก็ลองไปดูเท่าที่เห็นก็พอจะสรุปได้ว่าเหมือนกับเป็นหมู่บ้านชาวประมง หาดอาจจะไม่ได้สวยงามอะไร แต่วิวที่ได้จะเป็นเรือประมงจอดกันเต็มอ่าว อันนี้ก็ได้ไปอีกฟีลดี

ขวาหันจะไปเจอกับวัดชื่ออะไรผมจำไม่ได้ น่าจะวัดอ่าวน้อย มั้งเรียกเอามั่วๆเลย จะมีโบสถ์หรือกุฏิ รึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจแต่เห็นบันได้แล้วสยองไม่ขึ้นไปดีกว่า   5555

ที่สุดท้ายของวันนี้ "อ่าวประจวบคีรีขันธ์" เรียกกันง่ายๆก็อ่าวประจำจังหวัดไปเลย 5555

อ่าวนี้น่าจะทอดยาวผ่านเขาช่องกระจก ถนนคนเดิน แล้วก็เขาอะไรซักอย่างเรียกชื่อยากๆหน่อย ตัวหาดทรายอาจจะสวยสู้อ่าวมะนาวไม่ได้ แต่นี่ก็เป็นหาดที่สามารถจะนั่งโง่ๆได้ทั้งวันเหมือนกัน

วันนี้ไม่มีรีวิวของกินครับความหิวมันครอบงำเลยไม่ได้ถ่ายซักรูป
เอาเป็นว่าถ้าอยากกินอะไรเบาๆ ชิลๆ แนะนำไปถนนคนเดินครับ อยู่ตรงสะพานสราญวิถี ส่วนใหญ่จะเป็นของกินเล่นซะมากกว่า ถือว่านั่งกินบรรยากาศแล้วกันครับ
ส่วนใครจะจริงจังก็ไปเลยตลาดกลางคืน แถวๆที่ว่าการอำเภอ ตรงนั้นของกินมันเยอะกว่า ราคาก็ถือว่าปกติครับเหมือนกับเมืองอื่นๆทั่วๆไป

หลังจากเปิดแอร์เย็นๆนอนคนเดียวอยู่ 1 คืน เวลาตี5 โดยประมาณเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น พร้อมกับเสียงหัวใจของตัวเองว่า"ลุกขึ้นได้แล้ว" แต่ก็มีอีกเสียงคอยหลอนในหัวว่า"นอนต่อเหอะจะรีบตื่นไปไหน"
หลังจากทะเลาะกับตัวเองอยู่พักใหญ่ๆ ในที่สุดเสียงหัวใจก็เอาชนะไปด้อย่างเฉียดฉิว เช้านี้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันที่"สะพานสราญวิถี"
ไปทันพอดีมีเวลาเตรียมอุปกรณ์นิดหน่อย ดูภาพนิ่งมาหลายภาพแล้วรอบนี้เอาแบบเคลื่อนไหวหน่อย

ดูตามลิงค์ยูทูปข้างล่างเลย

ต่อจากอันที่แล้ว

เอาภาพบรรยากาศเช้านี้แล้วกันครับ ก็เหมือนเป็นที่ออกกำลังกายยามเช้าของคนเมืองประจวบฯนี่แหละครับ

พอตื่นเร็วมันก็หิวเร็ว หาอะไรรองท้องก่อนดีกว่า
ชับผ่านตลาดเช้าก็ไม่พลาดที่จะหาอะไรมาลงท้องกันครับ พิกัดก็อยู่ตรงแยกอะไรไม่รู้ผมขอเรียกว่าแยกธนาคารกรุงเทพละกัน

เช้านี้ได้เมนูง่ายๆ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กับเต้าหู้ทรงเครื่องกับปาท่องโก๋ หมดนี่แบงค์ยี่สิบสองใบมีทอน

ขอตัดจบเลยแล้วกันครับหลังจากนี้กินและนอน  5555