หน้าหนาวก็วนมาถึงอีกครั้งแล้วสำหรับปีนี้ ทำเอาแมวๆอย่างผมนี่ขนลุกขนชัน ดุ๊ ก ดิ๊ ก ดี๊ ด๊ า แทบจะอดรนทนไม่ไหวอยากให้หนาวกว่านี้เร็วๆ พอเริ่มๆคิดแบบนี้สายตาก็เริ่มสอดส่องหาสถานที่ในดวงใจ แต่หลายๆที่ก็พากันมาต่อคิว ชนิดว่าเลือกเรียงลำดับกันแทบไม่ถูกเลยทีเดียวครับ แรงบันดาลใจก็หาได้แถวๆ นี่แหละ พอกำหนดจุดหมายปลายทางได้ ก็เริ่มหาแนวร่วม แต่... ด้วยปัญหาหลายๆอย่าง ไม่มีใครพอจะว่างเลยนี่ซิ อ่าว! แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ อยากไปก็อยากไป คิดในใจแล้วเราจะรออะไรล่ะ มีคนเดียวก็ไปมันคนเดียวนี่แหละ เหตุการณ์ต่อไปก็อย่างที่จะเห็น . . .

          เลือกได้ที่คอฟฟี่มอร์นิ่งเกสเฮ้าส์ ด้วยเหตุผลหลายๆประการ หลักๆก็งบประมาณที่จำกัดเพราะผมยังอยู่ในวัยของการศึกษา เราก็ต้องหาที่พักที่คุ้มค่าและปลอดภัยมาก่อนครับ ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ... 

          มาถึงก็ล่วงเวลา 12:50 น. กว่าเข้าไปแล้ว ขึ้นรถตู้แรกสุดจากอาเขต(เชียงใหม่) นั่งมา 6 ชม. กว่าๆ เฉยๆชิวๆครับ เพราะปกติผมเป็นคนชอบขุนเขาอยู่แล้ว แต่ใครจะไม่ไหวอย่าลืมเตรียมสิ่งของจำเป็นไว้แก้อาการของท่านด้วย มาถึงเหนื่อยมากแต่ยังไหวกลัวเสียเวลา เช็คอิน เก็บของ จัดกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ใส่ของจำเป็นแล้วรีบออกไปหาเช่ารถแล้วรีบทำเวลาเก็บเกี่ยวท่องเที่ยวกันเลยดีกว่า เวลามีมาแค่ 3 วัน 

          ร้านเช่ารถอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ถามหน้าเคาท์เตอร์เอาก็ได้ครับ เลือกที่ไหนก็แล้วแต่สะดวกเลย ผมเลือกใกล้ๆซึ่งก็ไม่ผิดหวัง แต่มีเพียงรถเกียร์ออโต้นะ พี่เจ้าของแนะนำดี มีแผนที่พร้อมเบอร์ฉุกเฉินให้พร้อม เราควรทราบไว้ดีกว่าครับ เพื่อประโยชน์ของเราเอง แต่ถ้าแนะนำผมว่าถ้าจะไปไกลๆอย่างผม เตรียมหาเช่าเกียร์ธรรมดาดีกว่านะ เพื่อความสบายใจ 

          หมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวบ้านห้วยเสือเฒ่า ห่างจาก อ.เมือง แค่ 12 กม. ได้มอเตอร์ไซค์เกียร์ออโต้มาคันนึงแล้ว อย่ารอช้าเลยครับ ไปกันเลยดีกว่า แต่แนะนำ ระหว่างทางผ่านทางน้ำล้น ให้ชลอถึงที่สุดและค่อยๆไปนะครับ ตะไคร่น้ำลื่นมาก พยายามหาทางที่มีรอยรถวิ่งบ่อยๆ และค่อยเป็นค่อยไปครับไม่ต้องรีบ ผมรู้ได้ไงน่ะเหรอ ลองมาแล้วไงครับ น้ำเย็นฉ่ำดี รับรองได้ด้วยขนแมวเปียกๆเลย ฮ่าๆๆๆ... 

         ขากลับถือเป็นโชคดีก็ได้ ตรงทางน้ำล้นครั้งแรกที่พบในเส้นทาง (พี่ผมและรถลงเล่นน้ำนั่นแหละ) ชาวบ้านที่อยู่บริเวรนั้นกำลังเก็บเกี่ยวข้าว บนนาขั้นบันไดอยู่พอดี เลยรีบวนรถกลับขับขึ้นไป และขอคุณน้า-คุณอาเจ้าของสถานที่เข้าไปเก็บภาพ ซึ่งทุกคนก็ใจดีเป็นมิตรเชื้อเชิญเราเข้าไปอย่างดี ก็เลยไม่รอช้าครับ เดินเก็บภาพเป็นเพื่อนเขาลงแขกเกี่ยวข้าวอยู่กว่า ชม. เดินประหนึ่งว่าเป็นสมาชิกในครอบครัว ต้องกล่าวขอบคุณมา ณ ที่นี้อีกรอบด้วย 

          16:30 น. แล้วรีบกลับแบบขับช้าๆ เพื่อให้ไปถึงวัดพระธาตุดอยกองมูก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน แล้วเรายังมีนัดกับตะวันที่ "ก่อนตะวันแนวเหลี่ยมภูผา" (Before Sunset Coffee) อีกด้วย มาถึงแม่ฮ่องสอนแล้วพลาดไม่ได้เด็ดขาด ถึงจุดหมายที่มาจะเพราะดอกบัวตองที่ผมหลงรัก และถึงดอกบัวตองจะยังไม่บานแต่อย่างใด ก็ไม่ได้ทำให้ผมผิดหวังแม้น้อย เพราะสิ่งที่เหลืออยู่นั้นมากมายเกินเก็บเกี่ยวจริงๆ ยิ่งกว่านาผืนที่ผ่านมาเสียอีกนะครับ

          ก่อนจะมืดแอบวิ่งกลับมาเก็บฝั่งพระธาตุอีกสักแปป ก่อนกลับลงมาที่พัก เราต้องไปหาของกินที่ถนนคนเดียว เอ๊ย! คนเดินด้วย แล้วคงกลับทีพักครับหมดแรง! คืนนี้เป็นส่วนตัวมากๆครับ ทั้งเกสเฮ้าส์มีกันแค่ 2 คน 2 ห้องพัก เรียกว่าเหมือนอยู่บ้าน 

          ตื่นกันมาเตรียมตัวตั้งแต่ ตี 05:00 น. แต่งตัวเสร็จก็รีบสะพานกระเป๋าก้าวขึ้นรถขี่ออกไปอย่างไว กลัวไม่ทันเช้า ถ้าเป็นไปได้อย่าลืมแวะซื้อข้าวไปใส่บาตรกันนะครับ แต่ผมคิดว่าคงไม่ทันพระเลยไม่ได้ตระเตรียมไปแต่อย่างใด หลังจากอ่านแผนที่มาทั้งคืนก็ไม่ต้องห่วงเรื่องหลง มีแต่พะวงนิดๆหน่อยๆพอเป็นกษัย

          คันซ้ายเจ้าของนา คันขวาผมเช่าเอง มาถึงเวลากำลังเหมาะไม่รอช้า รีบตั้งค่าแล้วรีบลุยเลย ปล.แอบนั่งเล่นอยู่พักนึงแล้วสูดอากาศ

          หลายๆคนมาเพื่อพักที่ปางอุ๋ง แล้วก็แนะนำล่วงหน้ามาพักค้างคืนเถอะนะครับ จะคุ้มกว่าแน่ๆ ผมมาถึงข้างบนจากการขับมอเตอร์ไซค์ออโต้คนเดียว กว่าจะถึงก็ปาไป 10:30 น. กว่าแล้ว หมอกสลายหายไปกับลมและแดด ดีว่ายังเหลือหงส์ไว้ให้ดูต่างหน้า แต่ว่ากล้องกล้องที่มีมาเกินจะจับมาฝากไหว เลยเหลือเท่านี้แหละครับ ฮ่าๆๆ ตอนแรกก็ว่าจะมาค้างสักคืน แต่ใจไม่กล้าพอจริงๆ คนเดียวมันเปลี่ยวนัก 

          เลยนั่งกินลมฟังเสียงหงส์รจนากันอยู่เกือบๆ ชม. เอาหนังสือบทกวีมาอ่านเล่นอยู่พักใหญ่ เพลิดเพลินไปมา ก็ตัดสินใจโบกมือลาแล้วไปต่อครับ ไปหาของกินที่บ้านรักไทยดีกว่า 

          มาถึงก็ 11:00 น. กว่าแล้ว