DESCRIPTION
A TIME TO REMEMBER
01.09.2014
* * * * * * * * * *
หากย้อนเวลากลับไปได้ระยะทางเท่ากับการหมุนของโลกหนึ่งรอบ ณ เส้นรุ้งเส้นแวงที่ตะแครงอยู่ในวันนั้นได้นำพาให้ผมก้าวไปสู่การเดินทางที่ยิ่งใหญ่ การพิชิตยอดเขาที่สูงเสียดฟ้าเทียมเมฆอาจไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนธรรมดาอยากจะมารีบตีอกชกตัวเข้ามาเผชิญหน้า เพราะความยากลำบากที่ส่งผลต่อร่างกาย อีกทั้งบนภูเขาก็ไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกอันครบครันเหมือนยังรังนอนที่จากมา นั่นอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมจำต้องตัดสินใจออกเดินทางมาเพื่อค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่
ระยะทางอันโหดร้ายมีแต่จะบั่นทอนให้ต้นขาทั้งสองต้องเอนอ่อนไปตามแรงโน้มถ่วง ความชันที่เพิ่มขึ้นยังคอยเป็นตัวหน่วงให้หัวใจเริ่มล้าและไม่อยากจะก้าวเท้าต่อไปถึงไหน ทางลูกรังที่ชื้นแฉะก็คอยแต่จะสาดซัดให้พื้นรองเท้าไม่สามารถยึดเกาะกับโขดหิน แถมยังง่ายต่อการลื่นไถลจนเกิดเป็นบาดแผลอันฟกช้ำที่เข้าไปบั่นทอนกำลังใจ ทว่าสุดท้ายเราอาจได้ค้นพบว่าสิ่งสวยงามนั้นมีอยู่จริง
บนลานสนที่ไกลเกินสุดลูกหูลูกตา จนผมเองไม่กล้าที่จะหยุดละสายตาให้ห่างออกจากความสวยงามในขณะนี้ไปยังที่อื่นไกล ดอกหงอนนาคกำลังชูช่อดอกหลังห่าฝนเม็ดใหญ่ที่เพิ่งจะตกลงไปได้ไม่นาน หรือนี่อาจเป็นของขวัญอันล้ำค่าที่ใครบางคนต้องการให้เราได้เห็นมัน
ความสงบทำให้เราได้ค้นพบตัวเองในอีกหนึ่งรูปแบบ เรากำลังใช้ชีวิตให้เชื่องช้าไปพร้อมๆกับการสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าสู่ปอด กลิ่นหยาดฝนที่คลั่งค้างบนลำต้นชวนให้รู้สึกสดชื่นกว่าครั้งใดๆ หัวสมองค่อยๆปลอดโปร่งปราศจากความรู้สึกกังวลใดๆ เรามีเวลาได้ปลดปล่อยให้ความรู้สึกดีๆที่แอบซ่อนอยู่ในห้วงหัวใจลึกๆได้อีกนาน ราวกับผืนป่ากำลังสอนให้มนุษย์อย่างเราได้เข้าใจ
ว่าความสุขอันยิ่งใหญ่อาจอยู่ไม่ไกลจากปลายจมูกของตัวเอง
https://goo.gl/8f43HB
COMMENTS