นึกแล้วก็อยากกลับไปบวชอีกรอบ .. สมัยที่บวชก็ไม่เข้าใจปริศนาธรรมของหลวงปู่มั่นที่ว่า "ธรรมะมีอยู่ทุกหย่อมหญ้า สำหรับผู้มีปัญญา" .. คืนหนึ่งขณะจำวัดอยู่ รู้สึกตัวกลางดึกเพราะได้ยินเสียงน้ำหยด เลยทำให้คิดขึ้นได้ว่า "หากใจสงบน้ำเพียงหยดยังได้ยิน หากจิตขุ่นมัว แม้เสียงตะโกนก็ไม่ได้ยิน" .. ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความอิ่มเอมในใจ .. หลายวันต่อมา เช้าวันหนึ่งนั่งรถลงไปบิณฑบาต ปกติชอบที่จะนั่งที่ประจำแต่วันนั้นกลับมาสาย ที่เดิมของตัวเองไม่อยู่แล้ว อยู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่า "ใครจะอยู่ที่ไหนไม่สำคัญ มันสำคัญที่ว่าเรารู้ว่าเราอยู่ตรงไหน ทำอะไรอยู่มากกว่า" .. เลยทำให้พอเข้าใจปริศนาธรรมขึ้นมาได้บ้าง #ธรรมะสวัสดี
