อยากไปภูกระดึงอ่ะ ไปด้วยกันมั้ย ?
ผู้หญิงสองคนเองนะ มันอันตรายไปป่าว
พี่ๆ หยุดปีใหม่ไปเที่ยวภูกระดึงกันมั้ย ?
ไปไม่ได้แล้วอ่ะ เพื่อนเพิ่งนัดทำงาน T_T
หยุดกีฬามหาลัย มีใครว่างป่าว หาเพื่อนร่วมทริปไปภูกระดึง ?
ติดค่ายครุอ่าาา T_T
กลับบ้านอ่าาา T_T
นี่คือเหตุผลที่ทำไมเราถึงตัดสินใจไปภูกระดึงคนเดียว ไม่ใช่อารมณ์ติสท์หรืออินดี้อะไรหรอก ( จริงๆคือไม่มีเพื่อน + อารมณ์เฮิร์ท บ้างเล็กน้อย T_T )
แต่ความจริงก็ทำใจไว้ตั้งแต่ทริปล่มครั้งแรกแล้ว ว่ายังไงอาจจะต้องได้ไปคนเดียว ก็เลยต้องเตรียมตัวให้ดี ถึงจะเฟี้ยวหรือใจเด็ดขนาดไหน ยังไงก็อย่าลืมว่าเราเป็นผู้หญิง
ขั้นที่ 1 : เตรียมใจ
ขั้นนี้ต้องหาข้อมูลค่ะ แต่ปรากฎว่า ยังไม่เห็นกระทู้ผู้หญิงคนเดียวเที่ยวภูกระดึงเลย (หรืออาจจะมีแต่เราไม่เห็น) ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงที่อยากไปเที่ยวคนเดียวและมาขอคำแนะนำ เราก็เลยอาศัยอ่านคอมเม้นที่คนอื่นเข้ามาตอบ ว่าไปแล้วจะเจออะไร และต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง นอกจากนี้แล้ว เราก็หาอ่านพวกวิธีป้องกันตัวของผู้หญิงเวลาไปเที่ยวคนเดียว ( แนะนำให้ตามลิงค์นี้เลยค่ะ http://www.manager.co.th/CelebOnline/ViewNews.aspx? NewsID=9570000126837&Html=1&TabID=2& )
อ่านถึงจุดนี้ อาจจะมีคนแอบคิดว่าเราวิตกจริตเกินไปรึเปล่า 5555 แต่เราคิดว่าป้องกันไว้แหละ ดีที่สุดแล้ว อย่าลืมว่าบางอย่างถ้าเราเสียไปแล้ว มันเอากลับคืนไม่ได้นะ
ขั้นที่ 2 : เตรียมตัว
ขั้นนี้ก็ต้องหาข้อมูล เช่น การจองที่พักทำยังไง สภาพอากาศ ไปตอนนี้จะมีตัวทากมั้ย T_T ฯลฯ ( ซึ่งถ้าใครมีอะไรสงสัย แนะนำให้เข้าไปในกลุ่ม รักภูกระดึง https://www.facebook.com/groups/LovePhukradung/ แล้วสอบถามน่าจะชัวร์กว่าค่ะ เพราะจะมีคนที่เพิ่งไปมา หรือบางทีอาจจะมีเจ้าหน้าที่เข้ามาตอบเองเลย )
ขั้นที่ 3 : เตรียมของ ( ขั้นนี้จะบอกเฉพาะของที่นอกเหนือจากของใช้ส่วนตัวนะคะ )
1. ไฟฉาย : ต้องสว่างในระดับนึงเลยนะ เพราะที่อุทยานเขาจะปิดไฟตอนสี่ทุ่ม เผื่อเอาไว้ส่องทางเวลาจะเดินไปทำธุระส่วนตัว และส่องทางเวลาเดินกลับมาจากดูพระอาทิตย์ตกค่ะ
2. ยาคลายกล้ามเนื้อ : เพราะวันๆนึงต้องเดินเยอะมาก ทั้งตอนขึ้นภูที่ว่าโหดแล้ว พอขึ้นไปแล้วถึงจะเจอทางราบแต่ระยะทางที่เดินก็ไกลอยู่ดี สรุปคือขึ้นไปแล้วต้องเดินเยอะมากอ่ะ
3. อุปกรณ์ป้องกันตัว : อันนี้เป็นของจำเป็นสำหรับเราเอง -_- พอไว้ให้อุ่นใจค่ะ ( เราพกกรรไกรที่ใช้เล็มผมหน้าม้าไปด้วย )
พอศึกษาข้อมูล ( อ่านกระทู้ ) + เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เตรียมตัวออกเดินทางได้ค่ะ ...
ค่าโดยสาร 340 บาทค่ะ ( ใช้บัตรนิสิตเป็นส่วนลดไม่ได้นะ 5555 ) แต่ถ้าเทียบกับบริการเราว่าคุ้มนะ เราขอแยกรีวิวส่วนของรถทัวร์ไว้ต่างหาก เพราะขากลับเรากลับของภูกระดึงทัวร์ จะได้เปรียบเทียบให้เห็นได้สะดวกค่ะ 
สองรูปนี้ เราถ่ายไว้วันจะกลับซึ่งเป็นตอนเย็น เพราะถ้าถ่ายตอนลงรถวันรกจะมืดมากค่ะ
ตั๋วของภูกระดึงทัวร์จะแพงกว่าแอร์เมืองเลย 10 บาทค่ะ แต่ถ้าใครยังไม่แน่ใจว่าจะอยู่กี่คืนก็สามารถจองในวันที่เดินทางกลับได้ แต่ต้องยอมเสี่ยงหน่อยเพราะอาจจะไม่มีที่นั่ง ทางที่ดีเราว่าจองไว้ก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไม่มีรถกลับเนาะ
- ใครที่ลงรถมาแล้ว สามารถแวะรับประทานอาหารที่ร้านได้ แล้วทางร้านก็มีของฝากขายด้วยนะ แต่ค่อยซื้อตอนขากลับก็ได้แล้วแต่สะดวกค่ะ
ปล.เรามีโอกาสได้ใช้ห้องน้ำตอนรอรถขากลับ เนื่องจากร้านเจ้กิมปิดก่อน ขอบอกว่าที่นี่สะอาดมากกกกจริงๆค่ะ พื้นห้องน้ำแห้งสนิท ถ้ามีเสื่อกับหมอนนี่จะปูนอนตรงนั้นเลย
ร้านนี้จะอยู่ตรงข้ามร้านเจ้กิมนะคะ ถ้าลงรถมาจะเห็นเลย อยู่ข้างที่จองตั๋วรถของภูกระดึงทัวร์ค่ะ จะมีสองร้านใหญ่ๆด้วยกัน ส่วนมากจะขายพวกหมวกไหมพรม ผ้าพันคอ อุปกรณ์กันหนาว สำหรับใครที่ไม่ได้เตรียมมา แนะนำให้ซื้อขึ้นไปก็ดีนะคะ เพราะข้างบนนั้นหนาวมากๆๆๆ และราคาก็แพงกว่าด้วย ( อันนี้สำหรับกรณีที่เดินทางไปภูช่วงหน้าหนาวหรือต้นปีค่ะ )
รถแดงจะจอดตรงหน้าอุทยาน พอลงไปถึงก็นั่งพัก รอที่ทำการเปิดเพื่อจองเต๊นท์และซื้อบัตรเข้าอุทยานค่ะ
เราจองเต๊นท์หนึ่งหลังสำหรับนอนสามคนค่ะ ( แต่นอนคนเดียวนะ :3 ) ราคาคืนละ 225 บาท
จองเต๊นท์เสร็จ ก็ไปต่ออีกแถวเพื่อซื้อตั๋วค่ะ ราคาตั๋วก็อยู่ที่ 40 บาทต่อคน (ถูกมาก) ก่อนขึ้นภูต้องให้เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋ว และลงชื่อ ข้อมูลส่วนตัวเล็กๆน้อยๆลงในสมุดค่ะ ( จะได้ตรวจสอบได้สะดวกกรณีมีคนหาย )
ต่อไปนี้ จะเริ่มมีการเล่าประสบการณ์แทรกเข้ามารวมกับการรีวิวเรื่อยๆนะคะ อาจมีการพาดพิงถึงคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องในเหตุการณ์ ซึ่งเราขออนุญาตเจ้าตัวเรียบร้อยแล้วค่าา:3 
นี่คือป้ายตรงทางขึ้นค่ะ อาจบั่นทอนกำลังใจใครหลายๆคนได้มากทีเดียว 55555 มาถึงจุดนี้ ใครจะกลับก็ยังไม่สายนะคะ รถสีแดงยังมีบริการเรื่อยๆจนถึงประมาณหกโมงเย็นค่ะ 
พอเห็นทางขึ้นก็เริ่มเตรียมใจได้เลยค่ะ เหนื่อยมากๆแน่นอน แต่การเดินขึ้นครั้งนี้ เราไม่ได้เดินคนเดียวนะ ต้องขอเล่าย้อนไปถึงตอนลงรถโดยสารตรงข้ามร้านเจ้กิม คือเราได้มีโอกาสรู้จักพี่คนนึงค่ะ มากับแฟนสองคน ซึ่งพี่เขาดูเหมือนจะแปลกใจว่าทำไมเราถึงมาคนเดียว 55555 จากนั้นมาเราก็มีเพื่อนร่วมเดินทางค่ะ ตั้งแต่ร้านเจ้กิม ขึ้นรถสองแถว จองที่พัก ซื้อบัตร จ้างลูกหาบ จนถึงตอนเดินขึ้นภู เอาเป็นว่าตอนนี้มีเพื่อนเเล้วค่ะ แต่เพราะว่าพี่เขามากับแฟนเนาะ บางทีเราก็มีความรู้สึกเกรงใจ แล้วก็อยากให้เขามีเวลาส่วนตัวบ้าง เราเลยทำชิล ถ่ายรูปวิวข้างทางไปเรื่อยๆ และรอให้พี่เขาเดินนำหน้าไปในระยะหนึ่งค่ะ ( ดูเป็นคนดีเนาะ 5555 ) 
ระหว่างที่ยังไม่เหนื่อย ก็ทำชิลถ่ายรูปไปเรื่อยๆค่ะ ก่อนที่จะเจอทางขึ้นที่โหดกว่านี้ T_T 
ขนาดเดินตัวเปล่า ไม่มีสัมภาระติดตัวยังเหนื่อยขนาดนี้ พอเห็นลูกหาบเท่านั้นแหละค่ะ อยากจะตรงเข้าไปกราบ 5555 นี่คือซอร์ฟแล้วนะ บางคนแบกน้ำหลายลิตร ถังแก๊ส ฯลฯ ไม่เเปลกใจที่อาหารบนนั้นจะแพงกว่าปกติ
เราเดินมาไกลมากค่ะ ( เหนื่อยด้วย ) ก็เลยตัดสินใจพักเอาแรงก่อนเดินต่อ แล้วเราก็เดินมาเจอกันโดยมิได้นัดหมายค่ะ ( เพราะทางเดินขึ้นมีแค่ทางเดียว -_- ) 
พอเดินถึงแต่ละซำจะมีร้านค้าขายอาหารค่ะ ราคาจะแปรผันตรงกับความสูง T_T แต่เรทของราคาไม่ต่างกันมากค่ะ ประมาณ 60 บาท ระหว่างทางเรากินเฉาก๊วยไปสองแก้วค่ะ แก้วละ 20 - 25 บาท 
ร้านขายเสื้อผ้าก็มีนะ เรารู้สึกว่าร้านนี้ราคาจะถูกกว่าข้างบนภู ( นิดหน่อย ) แต่ต้องขออภัยจริงๆค่ะ เพราะจำไม่ได้ว่าอยู่ซำไหน ขอให้คำว่าซำแวร์แล้วกันนะคะ T_T 
ระหว่างเดินทางมาเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายคือหลังแป เราขอข้ามรายละเอียดส่วนนี้นะคะ เพราะไม่สามารถเก็บรูปได้ครบทุกซำ ประกอบกับความเหนื่อยด้วย อีกอย่างถ้าลงรายละเอียดมากเดี๋ยวมาเองจะไม่ตื่นเต้นเนาะ หรือถ้าเห็นภาพแล้วอาจจะเป็นการบั่นทอนกำลังใจหลายๆคนก็ได้ค่ะ 5555 เอาเป็นว่า ประสบการณ์ในส่วนนี้ถ้าอยากเห็นต้องลองมาสัมผัสเองนะคะ #ยิ้มอ่อน 
อีกนิดเดียวค่ะ ก่อนจะถึงหลังแปจะต้องขึ้นบันไดประมาณสองครั้ง ยิ่งใกล้ถึงข้างบน เราจะยิ่งเจอคนที่เดินสวนลงมาค่ะ ทุกคนจะพูดประโยคเดียวกันเป็นแพทเทิร์นค่ะ
เดินถึงหลังแปแล้ว ต้องเดินเข้าไปอีกประมาณสามกิโลค่ะ กว่าจะถึงที่พัก แต่ทางไม่ลำบากเหมือนตอนขึ้นมาแล้ว เดินไปชิลๆ ชมวิวไปเรื่อย หรือถ้าใครขี้เกียจเดินก็สามารถเช่าจักรยานปั่นเข้าที่พักได้นะคะ ราคา 60 บาท สอบถามเจ้าหน้าที่แถวนั้นได้เลยค่ะ 
ทางเดินไปติดต่อที่พักค่ะ ไม่โหดเหมือนตอนเดินขึ้นมาแล้ว เย่ๆๆ แต่แดดแรงหน่อยนะคะ เพราะต้นไม้ตามทาง ( รู้สึกจะเป็นต้นสน ) เลยไม่สามารถบังแดดได้ดีเหมือนต้นไม้ตามทางที่เราเดินขึ้นมาค่ะ 
ยังค่ะ เรายังไม่ไปไหน ยังทำตัวเป็น Insidious 3 วิญญาณยังตามติดพี่อรกับพี่เต้ยจนถึงที่พักเลยค่ะ 5555 
เดินไปเรื่อยๆจะเจอต้นไม้ต้นนี้ค่ะ โดดเด่นเป็นสง่าอยู่ต้นเดียว สำหรับเราเราคิดว่ามันทั้งสวยแล้วก็แปลกนะ ตอนนี้ทำได้แค่ถ่ายภาพเก็บไว้ก่อนเพราะยังไงเราต้องเดินกลับทางเดิมตอนจะลงจากภูค่ะ วันนั้นจะตรงกับวันที่ 15 พอดี ซึ่งหมายความว่าอีกหนึ่งวันหวยจะออก เราก็แอบหวังเล็กๆนะ ว่าการมาภูกระดึงครั้งนี้เราอาจจะได้โชคกลับไปบ้าง :3 ( ล้อเล่นค่ะ ) 
อ้าว !! ถึงละ 55555 สามกิโลสำหรับทางราบ เร็วมากค่ะ ( แล้วแต่สภาพร่างกายของแต่ละคนนะ ) ยังเก็บใบเสร็จที่จ่ายค่าเต๊นท์ไว้ใช่มั้ย ? ถ้ายังอยู่ก็เข้าไปติดต่อที่พักและเช่าเครื่องนอนข้างในได้เลยค่ะ :3 
บรรยากาศภายในค่ะ อย่างกับนิทรรศการอะไรซักอย่าง แต่แนะนำให้เดินอ่านดูนะคะ ข้อมูลบางอย่างมีประโยชน์มาก เผื่อเดินหลงทางเนาะ :3 
แนะนำให้เช่าทั้งสามอย่างเลยนะคะสำหรับใครที่ไม่ได้เตรียมมาเอง แต่ใครมีกระเป๋าและสามารถนอนหนุนกระเป๋าได้ก็ไม่ต้องเช่าหมอนก็ได้ค่ะ สำหรับถุงนอน ถ้าเช่าแล้วไม่ต้องเช่าผ้าห่มอีกก็ได้นะ เพราะค่อนข้างอุ่นระดับนึงเลยล่ะค่ะ
พอรับถุงนอน หมอน ผ้ารองนอนเสร็จ ก็เลือกเต๊นท์ได้เลยค่ะ เต๊นท์ที่ว่างจะเปิดไว้ค่ะ เราเลือกเต๊นท์ที่อยู่ใกล้ทั้งร้านค้าแล้วก็ห้องน้ำ รู้สึกว่าจะเป็นโซนเอ เต๊นท์ของเราอยู่ตรงกลางระหว่างพี่สองคน ( ที่เราตามเขามาตั้งแต่ผานกเค้า ) และคู่พี่เต้ยพี่อรค่ะ ( ยังตามติดเขาอยู่ -_- )
ทางเดินระหว่างทางไปผาหมากดูกค่ะ ต้องพกไฟฉายไปด้วยนะ เพราะตอนเดินกลับมาจะมืดมากค่ะ แทบมองไม่เห็นทางเลย 
ระหว่างรอชมพระอาทิตย์ตกค่ะ บริเวณใกล้หน้าผาจะมีสัญญาณของดีแทค ( เราใช้ดีแทค ) แต่บริเวณที่พักไม่มีสัญญาณค่ะ แต่บนนั้นสัญญาณของ AIS และ True ถึงนะ ทีมดีแทคถ้าอยากเล่นเน็ตต้องเดินมาเล่นใกล้ๆผาค่ะ ระวังตกนะคะ 
กลับมาถึงที่พัก ก็หาไรใส่ท้องค่ะ แต่เป็นคนไม่ค่อยทานอะไรหนักตอนเย็น ถ้าเป็นอาหารที่นี่ราคาก็อยู่ประมาณ 60 บาท ปาท่องโก๋ 6 ตัว 20 บาท น้ำเต้าหู้แก้วละ 25 บาทค่ะ หาอะไรอุ่นๆทาน เพราะอากาศตอนกลางคืนหนาวมากกกก
ก่อนเดินกลับเต๊นท์ แวะเล่นกับกวางค่ะ เหมือนจะเชื่องมาก ไม่กลัวนักท่องเที่ยวเลย ( เก่งมากเจ้ากวาง ) โดยเฉพาะกวางตัวนี้ นางดูเซเลปมาก นักท่องเที่ยวรอถ่ายรูปด้วยหลายกลุ่ม ถ้านางคิดค่าถ่ายรูปครั้งละ 20 ป่านนี้คงเก็บเงินไถ่ตัวเองออกจากการเป็นกวางได้แล้วค่ะ
โจ๊กหมูราคา 50 บาท ถ้าใส่ไข่ด้วยบวกเพิ่มอีก 10 บาท วันนี้ต้องทานอาหารเช้าเพราะต้องเดินเยอะ ( มาก ) ค่ะ 
วันนี้เราตัดสินใจว่าจะเดินไปเที่ยวคนเดียวค่ะหลังจากเกาะติดพี่อรและพี่เต้ยมานานแล้ว :3 ก็อยากให้พี่เขามีเวลาส่วนตัวเที่ยวด้วยกัน เป้าหมายแรกของเราคือ องค์พระพุทธเมตตา อยู่ห่างจากที่พักไม่มากค่ะ 
และแล้วเราก็สามารถหาเพื่อนร่วมเดินทางได้ค่ะ คือพี่เอก มาคนเดียวเช่นกัน ระหว่างทางเดินไปน้ำตกถ้ำใหญ่ เราเจอพี่ผู้หญิงผู้ชายคู่หนึ่งกำลังจะเดินกลับ เริ่มแอบใจเสียเพราะกลัวจะเดินไปถึงแล้วผิดหวัง เพราะได้ยินมาว่า ยังพอมีใบเมเปิ้ลอยู่ แต่น้ำเริ่มจะไม่มีแล้ว ...
พอเดินออกมาจากน้ำตกถ้ำใหญ่จะเจอป้ายบอกทางค่ะ เป้าหมายต่อมาของเราคือสระอโนดาตซึ่งต้องเดินต่อมาอีกระยะนึง ทางเดินช่วงนี้ไม่ค่อยเปลี่ยวแล้วค่ะ เพราะยังพอเห็นกลุ่มคนที่เดินนำหน้าและเดินตามหลังเราอยู่
จากที่สังเกต เราไม่รู้ว่าสระมีความลึกขนาดไหน จะให้โดดลงไปก็ไม่กล้า T_T มองลงไปไม่เห็นก้นสระจึงไม่แน่ใจว่าเพราะน้ำมันลึกหรือขุ่น แต่เราคิดว่าอย่าเสี่ยงโดดเลยดีกว่าเนาะ เพราะเราแอบได้ยินมาว่าสระนี้มีประวัติและความเชื่ออยู่นะ 
หลังจากเก็บภาพสระอโนดาตเสร็จแล้ว ก็เดินต่อมาเรื่อยๆค่ะ ที่ต่อไปที่เราจะไปคือน้ำตกถ้พสอเหนือ ทางเดินค่อนข้างเปลี่ยวถึงเปลี่ยวมาก เหมือนสภาพป่าจะเปลี่ยนไปด้วย เพราะยิ่งเดินมาก็จะเริ่มเห็นต้นไม้ต้นใหญ่ขึ้น อากาศเริ่มเย็นขึ้น ทางเดินเริ่มมืดลง ถ้าเราเดินมาคนเดียวคงจะตัดสินใจเดินกลับแล้ว T_T แต่พอเดินต่อๆมาก็เริ่มเห็นกลุ่มคนให้พออุ่นใจค่ะ เป็นคนจริงๆลงทุนแบกขากล้องเข้าป่า ซึ่งเราแค่เดินแบกเป้ใบเล็กๆก็เริ่มจะเหนื่อยแล้ว 
เดินต่อมาอีกซักพักก็ถึงเเล้วค่ะ น้ำตกถ้ำสอเหนือ อ่านจากการเล่าเหมือนไม่นาน แต่ระยะทางจริงๆก็ค่อนข้างไกลจากสระอโนดาตอยู่นะ ใครที่เบื่อน้ำตกแล้ว สามารถตัดใจ เลี้ยวซ้ายไปผาแดงได้เลยค่ะ ระหว่างทางมีป้ายบอกทางปักอยู่ :3 
น้ำตกถ้ำสอเหนือ ถึงตอนนี้ไม่ค่อยมีน้ำแล้ว แต่บรรยากาศโดยรวมสงบดีมากค่ะ กว่าจะพาตัวเองมายืนอยู่จุดนี้ได้ก็ลำบากพอสมควร เพราะหาทางลงค่อนข้างยาก พอถ่ายภาพมาได้ก็ถ่ายไม่ชัดอีก ( กรรม T_T ) ( แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนแบกขากล้องลงมาถ่ายภาพและทานข้าวที่น้ำตกนะ )
เดินมาซักพัก ( นานพอสมควร ) ก็ถึงแล้วค่ะ ผาแดง เราตัดสินใจพักเหนื่อยที่นี่ก่อนเพราะเมื่อไปถึงก็เป็นเวลาเที่ยงเเล้ว แต่สิ่งแรกที่ไปถึงไม่ใช่พักรับประทานอาหารนะ ... ใช่ค่ะ พอเห็นหน้าผาแบบนี้เป็นนิมิตหมายอันดีว่าทีมดีแทคจะสามารถเล่นเน็ตได้แล้ว T_T
ทางเดินระหว่างผาค่ะ ไม่เปลี่ยว แต่ทรายค่อนข้างเยอะถึงเยอะมาก ถ้าสังเกตดีดีจะมีทางให้เลือกเดินนะคะ ใครที่ไม่อยากเดินบนทราย จะมีอีกทางหนึ่งซึ่งเป็นทางที่จักรยานปั่นค่ะ แต่ก็ต้องเดินหลบๆหน่อยเวลาที่จักรยานปั่นสวนมา 
ผาเหยียบเมฆเวลานี้คนค่อนข้างเยอะค่ะ มีลักษณะคล้ายๆเป็นลานหินค่อนข้างกว้างเหมาะสำหรับการยืนถ่ายรูป โพสท่าเก๋ๆ แต่ก็ต้องอยู่ในความระมัดระวังนะ เพราะหน้าผาสูงมากค่ะ 
น้ำแข็งไสที่ผาเหยียบเมฆ ราคา 30 บาท กระทู้นี้เราจะไม่ขอรีวิวอาหารใดๆทั้งสิ้นนะคะ เพราะกินแค่พออิ่มให้มีแรงเดินต่อไปได้เท่านั้น * ไม่ได้หมายความว่าไม่อร่อยนะ T_T แต่เราเป็นคนกินได้หมด ไม่เลือก :3
บรรยากาศการรอชมพระอาทิตย์ตกที่ผาหล่มสัก ( ถึงกับต้องปูเสื่อรอ ) ต้องขออนุญาตคนในภาพด้วยนะคะ
แสงสุดท้ายของวันนี้ เราเลือกนั่งดูพระอาทิตย์ตกริมหน้าผาอีกมุมนึง ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน แต่พระอาทิตย์ตกที่นี่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็สวยหมดนะ ( ถ้าไม่มีต้นไม้บัง ) แต่ที่เราชอบมุมนี้เพราะให้ความรู้สึกสงบกว่าเท่านั้นเองค่ะ :3
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะอยู่บนภูกระดึงแล้ว ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านกระทู้รีวิวของเราจนจบวันสุดท้ายนะคะ ^_^
เราเกือบไม่ได้ชมภาพสวยๆแบบนี้เเล้วค่ะ ต้องขอบคุณพี่อรที่ปลุก เพราะโทรศัพท์เราแบตหมด ตั้งนาฬิกาปลุกไม่ได้ T_T
และแล้วก็ถึงเวลาที่เราเดินทางกลับค่ะ ระหว่างทางเห็นคนกำลังเดินขึ้นมากันเยอะ อาจเพราะวันนั้นเป็นวันศุกร์ด้วย เลยเป็นโอกาสเหมาะสำหรับการพักผ่อนยาวๆค่ะ 
ทุกครั้งที่เราเห็นคนเดินสวนขึ้นมา ก็ถึงโอกาสของเราบ้างแล้วค่ะ ที่จะเป็นคนพูดว่า " อีกนิดเดียวๆ " #ยิ้มอ่อน :3 
เราใช้เวลาเดินลงมาจากภูกระดึงประมาณสี่ชั่วโมงค่ะ ส่วนตัวเรารู้สึกว่าตอนลงสนุกกว่าตอนขึ้นนะ เพราะตอนขึ้นต้องออกแรงเยอะและเหนื่อยกว่า แต่ตอนเดินลงค่อนข้างชิลและพลิ้ว :3 แต่ต้องใช้ความระมัดระวังสูงค่ะ มีบางจุดที่พยายามจะวิ่งเเล้วสไลด์ลื่นเหมือนกัน นับว่าเป็นบุญที่ไม่กลิ้งตกภู T_T 
หลังจากเดินลงมาถึงข้างล่างแล้ว พี่เต้ยกับพี่อรชวนเราไปติดต่อซื้อเกียรติบัตรค่ะ เราเคยเห็นเหมือนมีคนเขียนในรีวิวนะ แต่ต้องขออภัยเพราะเราไม่ทราบข้อมูลส่วนนี้จริงๆ ว่าต้องไปติดต่อรับยังไง ที่ไหน ใครมีข้อมูลส่วนนี้รบกวนช่วยแชร์ด้วยนะคะ แต่ใจจริงเราอยากได้โล่มากกว่านะ T_T #ล้อเล่น 
นั่งพัก + ชาร์จแบตฟรีที่ร้านกาแฟได้สักพัก เราก็นั่งรถแดงไปร้านเจ้กิม เพื่อรอรถกลับ กทม. รอบสามทุ่มค่ะ
เมื่อถึงร้านเจ้กิม เราก็นั่งรออยู่อย่างนั้นประมาณสี่ชั่วโมงค่ะ ยาวนานมาก T_T สิ่งที่เราทำเพื่อฆ่าเวลาคือ ฟังพี่ๆผู้มีประสบการณ์ขนหัวลุก เล่าเรื่องผีค่ะ ทั้งพี่เอก พี่อร พี่เต้ย เคยผ่านประสบการณ์นี้มาแล้วทั้งนั้น หนึ่งในนั้นมีเรื่องภูกระดึงด้วยนะ เราคิดว่าถ้าได้ฟังก่อนที่จะมา คงไม่ตัดสินใจมาคนเดียวแน่ๆ T_T แต่ไม่ขอเขียนผ่านกระทู้นะ ติดตามได้ในเพจเดอะเฮ้าส์ค่ะ :3 
สิ่งที่แตกต่างจากตอนมาคือ เราได้อะไรเยอะมากจริงๆ จากการตัดสินใจมาภูกระดึงคนเดียวในครั้งนี้ ...
